________________
REALI FU જય
બ્રા FIRE Riાન છે. આજનાવર
ની શાન ગૌચરી વ
આ વિભાગમાં અખબાર કે માસિક વગેરેમાંથી ઉપૂવ કરી લખાણો સાભાર અને સોન્ચભાવે પ્રગટ કરીએ છીએ.
શ્રીમાને પણ કઈ તૃષાતુર આવીને પાણી એ એક દિલેર દિલની ઓરત હતી. માગે છે તે પણ કેસરમાને ત્યાં મોકલે. કેસછપનીઓ દુષ્કાળ ચાલ હ. વરસાદ થયેલ રમા તે સો કેઈને પ્રેમથી જ પાણી પાય. નહે. પાણીની મહામુશ્કેલી હતી. મારી અત્યારે તે પાણીને સુકાળ છે. જામશ્રી રણ અને મજૂરવર્ગને જે કે મહામુસીબતે, ધાન્ય જિતસિંહજીએ રણજિતસાગર, જે ચોરસ બાર મળી રહેતાં, પરંતુ પણ તે કઈ ભાગ્યે જ ગાઉના તે વિસ્તારવાળું મોટું તળાવ છે, પાતું હતું. ચૈત્ર-વૈશાખના ધૂમ તડકા પડતા ત્યાંથી નળ વાટે હવે તે પાણી જોઈએ તેટલું અને ગરમાગરમ પવનની લૂ ઝરતી. પસીનાથી મળી જ રહે છે. એટલે હવે પાણી પાવાના સી કેઈ વિના મહેનતે નીતરી રહ્યા હતા. પુણ્યની મહત્તા ઓછી થઈ ગયેલી છે, પરંતુ પાણી તે પ્રજાની આંખમાં દેખાતાં હતાં. છપનીઆ દુકાળમાં પાણીની કિંમત બહુ જ ગરીબનો બેલી કોણ? સંક બિચારા ભિખા- મળી હતી. તે સમયે કેસરમાએ રંગ રાખે રીને પાણું કોણ પાચ ? કેસરમાનું હૈયું હતું. આ કેસરમા ઝવેરી ઝાંપામાં રહેતા હતા. પાણીનાં દુઃખે દેખી હલબલી ઊઠયું. વિચાર જાતે ઓશવાળ વાણિયા. ખુદ જામનગરમાં કર્યો કે, મારે ગરીબોને માટે આ કાયા ઘસી રહેતા. આજ પણ સૌ કઈ કેસરમાને યાદ નાખવી, પરંતુ કોઈ પણ તર મારે ત્યાંથી કરે છે. સ્થિતિમાં ગરીબ પણ દિલનાં દિલાવર પાછો ન જ જવું જોઈએ.
આજે પણ એના વંશવારસો કેઈને પાણીની કેસરમા રોટલે પણ આપે, અને પાણી ના પાડતા નથી. તે આપે, આપે ને આપે જ. ગરીબ-રંકને આ કેસરમા કેટલા નીડર અને સાત્વિક આપે, મજૂર કે ગાડાવાળાને આપે, અને હેટ- હતા તેને એક જ દાખલે જાણવા જેવું છે. ભંગીને પણ આપે. ઢેઢ-ભંગીને ખેબેથી પાય ઘરમાં દળવા માટે ઘટી રાખેલી હતી. આજની એ વાત આડોશી-પાડોશીને ન ગમે, પરંતુ પેઠે મિલો અનાજ નહતી દળતી, એટલે કે કેસરમા તે કેસરમાં. -
ઘંટી પણ જાતે જ દળતા હતા. ધંટી પાસે કેસરમાએ કાયાને ખૂબ કષ્ટ આપ્યું, એક સપનું દર હતું. તેમાં સંપ હંમેશાં પરંતુ આ તૃષાતુરની ભલી દુઆ આશિષ રહ્યા જ કરતે. સર્પ જીવતું હતું, પરંતુ કેઈને લીધી હતી. કેસરમાને સૌ કેઈ ઓળખે. કેઈ કરડતે નહોતે, તેમ ભય પણ પમાડતે નહોતે. શ્રીમંતને ઘેરથી પણ પાણી નહતાં પાતાં. સદાય એક જ જગ્યાએ જોગીની પેઠે, કેમ જાણે આ
