Kalyan 1947 Ank 05

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 9

સુવાક્યાની ફુલમાળ
: ૧૪૯ :
અહંકાર વાની કીલ્લેખ'ધી છે. અહુ
નામ તેનાનાશ પશુ જેનું કામ તેને
કારી તેમાં પૂરાઈ રહેતાં તે અટવાઈ મટે છે. કાખનારાઓ ફાંફા નાશ હાતા નથી. કરવા વિના નામ
એના નામને
અહ’–મમ ભાવની વિસ્મૃતિ તે જ ત્યાગ, સ્વા અને અહંકારના અંતે દુઃખ ને નિરાશા.
એના જીવતાં પણ
જાઈ થાદ કરતું નથી.
મળેલાને અસાય અને મેળવવાના ધમપછાડા આ આજની દુનિયાને લાગુ પડેલા મહાન રાગ છે.
H
ગુણી, કહેવડાવવાની જેટલી ભૂખ છે, તેટલી ગુણા મેળવવા માટે અંદરની ભૂખ રાખેા. ધમ સામગ્રી મળે પુણ્યદયે, ધમ પ્રવૃત્તિ થાય ક'ની લઘુતાએ.
સુખની સામગ્રી મળવા છતાં સુખાને નહિ ભાગવવાની પરિપૂર્ણ કાળજી એ ધર્મ જીવન.
જરૂરીયાત વિનાનું જીવન એ મેાક્ષજીવન. બાપ, બાળકને રમાડે એ સ્નેહનું પરિણામ અને બાળક, ખાપને રમાડે તે લાડનું.
સુંદરતા, પવિdા વિના ચેાભતી નથી, પવિત્રતા, સુંદરતા વિનાય શેનભે છે.
જોઈ જોઈને જીવનાર કરતાં, જીવી જીવીને જોનાર વધારે અનુભવી હાય છે.
સહસ્ર મુખી દુનિયાને જીતવાનું સામ તું ત્યારે જ પ્રાપ્ત કરી શકે, જ્યારે તારે એક મુખ છે, એ ખ્યાલ તને કાયમી રહેશે!
પ્રશંસા સાંભળી જો સુખી થયા, ખુશી થયા તે નિન્દાથી ગ્લાની ભાગવવાના અવસર
તારે આવશે.
તમારા જીવન સિદ્ધાન્ત કોઈ તમને પૂછે તે તમે શું કહેશે ? ખૂબ જ સ્વાશ્રયી અની પરાધીનતા ટાળવા મથવું. એક પણ ક્ષણને સારૂ કાઇની પણ અપેક્ષા રાખવી એ ભયંકર ભૂલ છે, પરમાત્મા કે તેને મા દર્શાવનારાઓની આધીનતા એ પણ આત્માની પરાધીનતા ટાળવાના માર્ગ છે.
પેાતાની જાતને બુદ્ધિએ પૂરા અને ધને
અધૂરા માનનારા કઢિ સમાધિ પામી શકે તેમ નથી.
અપ્રાપ્ત સામગ્રીઓમાં ‘સુ’પુરૂષાર્થના વિચાર આજ એક સમાધિ આપવાના કલ્યાણકર માગ; જ્યારે પ્રાસમાં કાઁધીનતાનીં વિચાર.
ભ॰ શ્રી વીરનાં જીવનમાંથી સુખના ઉદ્વેગ ને દુઃખને સહુવામાં આનંદ;
શ્રી ગૌતમ સ્વામીનાં જીવનમાં લઘુતા, તપસ્વિતા, શ્રી સ્થૂલભદ્રજીમાં અપ્રમાદ, જૈનવાર ધ દ્વારા નિર્ભીય નવા માટે અભય આ ગુણા યાદ રાખે! !
તત્ત્વજ્ઞાની એટલે આત્માને અડનાર, પંડિત એટલે પરને અડનાર.
ધર્મોપદેશકનું કા, જગતના જીવાની આંખ, સંસારના સુખાથી પાછી વાળવાનું છે.
7
ધપ્રેમ એ ફરજ છે, ધમ ઘેલછા એ જડતા છે અને ધમ ઝનૂન એ અધમ છે. વિચાર તેવા ઉચ્ચાર સહેલા છે, ઉચ્ચાર તેવા આચાર અઘરી છે.
ખુશામત એટલે ટાપટીપ કરેલું જુઠ્ઠાણું. માણસને જગાડવા સારૂ પ્રભાત ખીજી ઉઘડતુ નથી.
આપણે દુનિયામાં કાઇના પણ ભય રાખવાના હોય તે તે ખુદ ભયના જ.
આપણું કે પરમાત્માનું ધાર્યુ. થતું નથી, આપણા ભૂતકાલનું કરેલુ થાય છે.
વર્તમાનકાલ એ ભૂતકાલનું પરિણામ, જ્યારે ભાવિ, વર્તમાનના ભેાગવટાનુ પરિણામ.