________________
વિનાશનાં તાંડવ
: ૧૦: ગાંઠની ગૂંચ જગદીશનાં અંતરમાં પડી ગઈ એથી જગતના આત્માઓના કલ્યાણને કરનારી મહેનત બીજું એનાં હૃદયમાં સરલા માટે અરૂચિ પેદા થઈ. એમાં કોણ કરે છે? માટે ભાઈ ! આપણું સાધુ-મહારાજને તે દિવસે, સાંજે એક એવો બનાવ બની ગયો કે, અંગે એક શબ્દ પણ આપણાથી ન બેલાય! નહિતર જેથી જગદીશને સરલા જેવી ગુણવાન ધર્મશીલ સ્ત્રી એનું પરિણામ સારૂં નહિ આવે !.' પ્રત્યે તિરસ્કાર ઉપન્યો. સાચે કાગડાને કઠે હીરાને જગદીશ તેમજ લલિત, બન્ને દોસ્તોએ પરશન હાર તે આનું નામ !
કાકીના આ શબ્દોને હાંસીમાં ઉડાવી દીધા. રતે દિવસે સાંજે, એક મુનિરાજ, જગદીશના ઘેર ડામાંથી બહાર આવતાં સરલાના કાને આ બધી - વહેરવા પધાર્યા હતા. હીંચકા ઉપર બેઠેલા પરશન વાતો પડી. એને સ્વવારનો પ્રસંગ યાદ આવ્યો, કાકીએ ઉભા થઈ, ‘પધારે' કહી, પૂ. મુનિરાજનું સાસુજીને વાત-વાતમાં તેણે હવારની હકીક્ત કહી સ્વાગત કર્યું. “ધર્મલાભ' બેલી, સાધુ મહારાજ સંભળાવી.. રસોડામાં પધાર્યા. ભાવપૂર્વક સરલા મહારાજશ્રીને જંગદીશને પોતાની પુરૂષજાતનું આમાં અપમાન વહરાવવા સજજ બની. રસેઈઓએ શેઠાણીની લાગ્યું. સ્વત્વ ઘવાતું હોય તેટલા જુસ્સાથી એણે આગળ બધી વસ્તુઓ મૂકી અને હદયનાં બહુમાનથી રાડ પાડી; “અમે ગમે તેમ બોલીયે, એમાં તમારે -સરલાએ મહારાજશ્રીને ભક્તિથી વહોરાવ્યું. શિખામણ આપવાની જરૂર શું ? તમારું ડહાપણ
અચાનક ઉપરના માળ પરથી, લલિતની સાથે તમારી પાસે રાખો ! તમને બૈરાઓને ગમ કેટલી ? ટોળટપ્પાં મારતા જગદીશ નીચે ઉતર્યો. તેની દષ્ટિ અમને ગમે તેમ બોલવાનો ને ગમે તેમ કરવાનો મુનિરાજ પર પડી. હોરીને ચાલ્યા જતા મહારાજને હક્ક છે, તમે અમને કહેનાર કોણ?” જોઈ તેણે લલિતને આંગળી ચિંધિને કહ્યું; “જે આ 5 સરલા સહનશીલ હતી, જગદીશના બેફામ બનતા હાલી નીકળ્યા, જે કાંઈ ફીકર-ચિંતા, આ લોકેને વાપ્રહારને એ પામી ગઈ. એને મૌન રહેવાનું પસંદ કાંઈ મહેનત-મજૂરી કરવી નહિ ને પારકે પૈસે પર- કર્યું; પણ જેણે કઈ દિવસ કેઈનો ઉચો ટુંકાર માણંદ. મહાત્માજી શું ખોટું કહે છે? હિંદુસ્તાનના પણ સાંભળ્યો નથી તે પરશન શેઠાણીથી આ પરિલોકો વગર મહેનતે માલ મેળવવા માંગે છે તે આવાજને? સ્થિતિ અસહ્ય બની. ઘરડે ઘડપણે પિતાને એકને સ્વાશ્રયી બન્યા વિના હિંદુસ્તાનમાં સ્વરાજ્ય કયાંથી એક દીકરે, આમ અપમાન કરી બેસે એ એમઆવે ?' મેટ ફીલસેકરની જેમ જગદીશે એનું નાથી ન ખમાયું. ભાષણ હાંકવા માંડયું.
. “જે આ રીતે ધર્મની બાબતમાં તારા આવો જગદીશની મા પરશનકાકી આ બધું સાંભળતાં જ સ્વભાવ રહેશે તો મારાથી એ નહિ સહન થાય. હતાં. તેમનાથી ન રહેવાયું, જગદીશને સંબોધીને મારો ધર્મ પહેલો, પછી બીજું; માટે તું તારી પરશન શેઠાણું બોલ્યા: ‘જગા ! આપણા મહારાજ જબાન ઠેકાણે રાખજે. ધર્મ કરવો નહિ અને કરનારને સાહેબને માટે આ તું બોલ્યો કે બીજાને અંગે? હેરાન કરવા એ મારાથી નહિ સહન થાય.” આપણા મહારાજ સાહેબને જે તું આ બધું કહે , “ન સહન થાય તો તમે તમારા સ્થાને ચાલ્યા હોય તે તારે દિ ઉઠયો છે. નહિતર મારા કુળમાં જાઓ ! મારે તમારું કામ નથી, જાણે ત પાકેલે તું આવું બોલી શકે છે? આપણા જૈન રાજ આવી ગયું, અમે અમારી મરજી મુજબ બેલસાધુએ તે મહાન અને પવિત્ર ત્યાગી મહાત્માઓ વાના, બોલવાના ને બસ બોલવાના. તમે બૈરા લેકે છે. એમના જેવા સ્વાશ્રયી આ દુનીયામાં બીજા કોણ અમને એમ દબડાવો તે નહિ ચાલે !' છે ? યાદ રાખજે કે, મહેનત કરતાંયે ભાગ્ય બલવાન ખૂબ રોષે ભરાયેલા જગદીશે માઝા મૂકી. પરછે. ભાગ્ય વિના સંસારમાં કાંઈ મળતું નથી. જૈન શન શેઠાણી અને સરલા, જગદીશના તોફાની સ્વભ સાધુઓ જે પુરૂષાર્થ કે મહેનત કરે છે તેના જેવી વને ઓળખી ગયાં. તેઓ વધુ ન બોલતાં અવસર
