Kalyan 1946 Ank 01 02

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 4

જળીયા :
તવારીખની તેજછાયા : [ ઈતિહાસના પાને નોંધાયેલા પૂ. મુનિરાજશ્રી કનકવિજયજી મહારાજ
બેધક પ્રસંગેની ફૂલ ગૂંથણી ]
તે અનાજનાં કાળાં બજારો કરી, કરોડની વિક્રમના ચૌદમા સૈકાથી આ હકીક્ત છે. મિક્ત પિતાના ઘરમાં વસાવી શક્યો હોત. તે કાળે મોગલસમ્રાટોની સત્તાનો સૂર્ય મધ્યા- પણ ના, દુઃખપીડિત માનવના આંસુ શ્રની જેમ તપી રહ્યો હતે. એ શાસક હતા. લૂછવાની સજજનતા એના ધર્મશીલ હૈયામાં પરદેશી, છતાં આર્યાવર્તની ધરતી પર એ લોકોએ ભરી ભરી પડી હતી. એ કઈ શાહુ લૂટારૂ પરદેશી તરીકે નહિ રહેતાં સ્વદેશી તરીકે ન હતા પણ પ્રમાણિક ધર્માત્મા હતો. જડ રહેવામાં જ ગૌરવ માન્યું હતું.
કરતાં ચેતનની તેને કિંમત હતી, ગમે તેવા ગુજરાત, સૌરાષ્ટ્ર, માળવા કે મારવાડની સ્વાર્થ ત્યાગની ધર્મવૃત્તિ તેના અંતરાત્માને ભૂમિપર આ મેગલશાસકોની આણ ફરી વળી અજવાળી રહી હતી. હતી. બંગાળ, મહારાષ્ટ્ર, સિંધ અને સંયુકત
દુષ્કાળ પીડિત પ્રદેશમાં હજારો મણ પ્રાંતોની વસતી આ લોકોની સત્તામાં હતી. અનાજ પોતાના ખરચે વિના મૂલ્ય એણે
આપવાનું શરૂ કર્યું. દીલ્હી, પાટણ, ખંભાત, તે વેળા ૧૩૧૫ ની સાલમાં રૌરવ દુકાળ
ધોળકા- આ બધાં મોટાં મોટાં શહેરમાં અચાનક ફાટી નીકળ્યો.
જબરજસ્ત દીનશાળાઓ જગડુના આદેશથી ગુજરાત, કાઠીઆવાડ, કચ્છ અને મારવાડના શરૂ થઈ. આ બધી દાનશાળાઓમાં વિના મૂલ્ય પ્રદેશ પર આ કાળમુખા દુકાળે પિતાને પંજે
પાતાના જ સહુકોઈને અનાજના ઢગલાઓ શ્રેષ્ઠિ જગડુ પાડી દીધો. અનાજ વિના લેકે ભૂખે રવડી તરફથી મળતા હતા. મરતાં. સેંકડે, હજારે કે લાખોનું ધન ખરચવા આજુબાજુના વિસ્તારોમાં ભૂખ્યાં માનને છતાં પટ પૂરતું ધાન્ય પ્રાપ્ત થવું મુશ્કેલ બન્યું. માટે રસોડાઓ પણ જગડુના તરફથી દરરોજ આપ કે મા, પાતાના હાલસોયા પેટના ચાલ રહેતાં. મોટા રાજા, મહારાજાને જ્યારે દીકરાને મુઠ્ઠીભર અનાજની ખાતર તર છોડીને હજારના ખર્ચે પણ અનાજ મળવું મુશ્કેલ ચાલ્યાં જાય એવો એ વિકરાળ કાળ હતો. હતું. તેવા કટોકટીના કાળે વિતરાગધર્મનાં સાચે પતિ, પનિને રખડતી મૂકીને પેટની ખાતર ઉપાસક, સુશ્રાવક જગડુ, આ રીતે દયાધર્મના સ્વાર્થાન્ત બને તેવી એ કરૂણ પરિસ્થિતિ હતી. આરાધના કરવા પિતાના દુન્યવી સ્વાર્થોને ત્યજી ભાઈ-ભાન્ડના સ્નેહ સંબંધે વિસરાઈ જાય છેનવને જીવી રહ્યો હતો. એ નાજુક એ સમય હતો.
આ રીતે ૧૧૨ દાનશાળાઓ દ્વારા તે - કછભદ્રેશ્વરને સાધુહુદયી શ્રેણી જગડુએ ઉદાર ધર્માત્માએ દુકાળના ભયંકર વાતાવરણને અનકમ્પાદાનના એ અમૂલ્ય અવસરને તરતજ સુકાળમાં ફેરવી નાંખ્યું. ઝડપી લીધે, એની પાસે એ અવસરે લાખો આજના શ્રીમંતો, આમાંથી કાંઈ બધપાઠ મણ અનાજ વખારમાં પડયું હતું. એ ધારત લેશે કે?