________________
ર૭૭
ખંડ : ૨ :
ગ્ય પ્રતિકાર થે જ જોઈએ.+ એમ અમારું માનવું છે. વે. મૂ. સંપ્રદાયના આગમે કે શાસ્ત્રોમાં પ્રતિપાદિત થયેલા ઐતિહાસિક સત્યેની સાથે આ રીતે કેવળ વાણુને વિલાસ કે કલમની કળા જ ખેલી લેવાની રહેતી હોય તો એને અર્થ એ જ છે કે, “જેને જેમ ફાવે તેમ લખી કે બોલી શકે છે, અને દરેક બાબતો પર પોતાના અભિપ્રાયે રજૂ કરીને તે તે સંપ્રદાયની પ્રામાણિક હકીકતેને તેમજ જ તેના લેખકોને અન્યાય આપવાનું બાલીશ કાર્ય સહુ કોઈને કરવાની છૂટ છે અને તે પણ વાણી સ્વાતંત્ર્યના બહાને,” આ એક અજબ ન્યાય કહી શકાય.
મહાસતી સુકાની કથા જ્યારે પ્રાચીન તેમજ પ્રામાણિક છે, તો તેને હામે જે કાંઈ લખવું એ કેવળ કલમ, કાગળ અને શાહીને અપવ્યય કરવા જેવું છે. તે લેખમાં લેખકે જે લખ્યું છે કે, “શ્રી સુષ્ઠાનું કલંક દૂર કરવા જતાં જેન કથાકારોએ કલિપત પ્રસંગે ગોઠવ્યા છે.” લેખકનું આ વિધાન છે. મૂ. સંપ્રદાયના ધર્મકથાનુગના સાહિત્ય પર એક ભયંકર આરે પરૂપ છે. લેખક મહાશયને આ વસ્તુ ખ્યાલમાં રહી હોય એમ જણાતું નથી. - સાધ્વી શ્રી સુષ્ઠાના જીવનમાં બની ગયેલી “પેઢાલવિદ્યાધરના બલાત્કારની” હકીકત, કર્માધીન સંસારની એ એક વિચિત્રતા કહી શકાય. આ પ્રકારની વિચિત્રતાઓને બચાવ
+ લેખકનાં આ ભક્તવ્યમાં અમે સમ્મત છીએ. અમારું પણ આ જ કહેવું છે. કલ્યાણના ગત વર્ષના પ્રથમ–દ્વિતીય સંયુક્ત ખંડમાં હળવી કલમેન શિર્ષક તળે “વિદ્વત્તાની વિટંબના માં આ હકીકતને અંગે હળવા શબ્દમાં અમે પ્રતિકાર કરીને જૈન સમાજના શ્રદ્ધાળુ વર્ગને “જાગતા રહેજોની ટેલ પાડી છે.
