________________
ખંડ : ૨ :
૩૯
આ એક ચેતવણરૂપ હકીકત છે. સેંકડે બે પાંચ મુનિવરમાં જ હજુ આ વિષયને પ્રચાર થયો છે. પણ જે આગળ પર આનાથી સાવધ નહિ રહેવાય તે આ ચેપ, ત્યાગી મુનિવરેના સંયમગુણને નાશક બનશે. એ નિર્વિવાદ વાત છે.
પણ આથી આ બધા વિષયનો તલસ્પર્શી અભ્યાસ, પૂ. વિદ્વાન, મુનિવરેએ ન કરવો જોઈએ એમ અમારું કહેવું નથી; કારણ કે, અમે તે માનીએ છીએ કે, “જગતને પ્રત્યેક વિષયોને તલસ્પર્શી અભ્યાસ, જૈન ત્યાગી મુનિવરેએ કરવો જ જોઈએ. દુનિયાની દરેક ભાષાઓ, જગતનું વૈજ્ઞાનિક શાસ્ત્ર, જગતનાં બધાં ધર્મદર્શને તેમજ જગતની રાજકારણી, સામાજિક અને વૈયક્તિક સમશ્યાઓ આ સઘળાયનું પદ્ધતિપૂર્વકનું સચોટ જ્ઞાન જૈન મુનિવરેને તેવું આવશ્યક છે.
આમ કરવાથી, જૈન મુનિવર દ્વારા જૈન સંસ્કૃતિને સંદેશ, વિશ્વના પ્રત્યેક પ્રદેશમાં સાક્ષાત તેમજ પરંપરા પ્રચારને પામી શકશે. કારણ કે, જેન સંસ્કૃતિની મહત્તાનો ખ્યાલ જૈન મુનિવરે જ જગતની સંસ્કૃતિભૂખી પ્રજાને આપી શકશે. પણ જ્યારે તે ત્યાગી મુનિવરે, પિતાની વિદ્વત્તાને સદુપયોગ જૈન-જૈનેતર ધર્મદર્શનના અભ્યાસના માર્ગે કરે. આ કારણે અમારું માનવું છે કે “દરેક દરેક વિષયો જેવાં કે, શિલ્પ, સામુદ્રિક,
તિષ, શકુન, પ્રશ્નશાસ્ત્ર, સંગીત, મંત્રવિદ્યા કે તંત્રશાસ્ત્ર ઈત્યાદિનું સળંગ અને પદ્ધતિપૂર્વકનું શાસ્ત્રીય જ્ઞાન મેળવવું એ આજના યુગમાં. પૂત્ર ત્યાગી મુનિવરે માટે ખૂબ જ આવશ્યક છે.
પરતુ તે તે વિષયના અધિકારી તરીકેની તે તે મુનિવરેની ગ્યતાને, ગીતાર્થ ગુરુદેવ સ્થાનીય મુનિવરેએ શાસ્ત્રીય રીતે નિષ્પક્ષપાતભાવે તપાસ્યા પછી તે તે વિષયના અભ્યાસને માટે પોતાના નિશ્રાવર્તી વિદ્વાન મુનિવરેને અનુજ્ઞા આપે છે તે વિષયના જ્ઞાનને સદુપયોગ થાય. આમ જે થાય તે અમારું માનવું છે કે, જૈન શ્રમણ સંસ્થાનું ભૂતકાલીન ગૌરવ પાછું જીવન્ત બને તથા જૈન સંસ્કૃતિને વિજયધ્વજ સમસ્ત સંસારમાં દિગંતવ્યાપી બની અવિરત ફરકતો રહે.
