________________
૩૯
કલ્યાણુ
જવાબદારી રહે છે. આવા પુસ્તકાને વાંચી જે તે માણસ આના પરથી આ વિષયના અધકચરા જ્ઞાનથી જ્યાં ત્યાં તેના ક્લાદેશને અનુભવવા માટે ઉતાવળા બની જશે અને તેમ કરતાં તેને સાચેા મમ, તેનું ઊંડાણુ કે પદ્ધતિસરના જ્ઞાનના અભાવે જો કાઇ બાબતેામાં એનાથી વિપરીત જણાયુ, એટલે આ વાંચનારા તે પોથીપડિત, આવા વિષયનું સાદ્યન્ત નિરૂપણુ કરનારા તે તે અવિસવાદી શાસ્ત્રોની પ્રામાણિકતા માટે જરૂર શકાશીલ ખનશે.
તદુપરાંત ઃ - વર્તમાન કાલમાં ફલાદેશ, સામુદ્રિકશાસ્ત્ર, શકુનશાસ્ત્ર ઈત્યાદિ વિષયાના પ્રચારમાં પૂ. નિ ંથ મુનિવરીએ રસ લેતા બનવું કે નહિ ?' એ એક વિચારણીય પ્રશ્ન છે. હા, ખેશક; એ વિષયાનુ તલસ્પર્શી જ્ઞાન એએ અવશ્ય મેળવે, તે પણ પેાતાના અધિકાર પ્રમાણે અને પોતાના આત્મકલ્યાણને, નિઃસ્પૃહતા ગુણને, તેમજ મુનિપણાની ઉચિત મર્યાદાઓને સ્હેજ પણ આધાત ન આવે તે રીતે જ.
પરન્તુ આ વિષયાના પ્રચાર એ કાઈપણ રીતે ઈચ્છનીય નથી, આ અમારી નમ્ર માન્યતા છે; કેમકે આવા વિષયાને જન સમાજમાં મ્હાળે પ્રચાર થવાથી અથ અને કામની એષણામાં ગળાડૂબ ડૂબેલી આજની દુનિયા, ત્યાગી મુનિવરને પોતાના આત્મકલ્યાણના પવિત્ર માગ પરથી ક્યારે ખસેડી નાંખશે એ કહી શકાય તેમ નથી.
આ હકીકત અમને પેાતાને જે લાગે છે તે પ્રમાણિકપણે જણાવવુ જોઇએ, આમ માનીને જણાવી છે. જો આમાં શાસ્ત્ર દૃષ્ટિયે અમારી સમજફેર થતી હોય તે। અમને તે વિષયના વિદ્યાના અવશ્ય માર્ગદર્શન આપશે.
બાકી, અમે પ્રામાણિક પણે માનીયે છીએ કે, પૂ. ત્યાગી વિદ્યાન મુનિવર। આ વિષયમાં ખૂબ રસ લેતા થવાથી; પાતાના જ્ઞાન, ધ્યાન, તપ, વૈરાગ્ય આદિ ગુણાથી પરિણામે હારી જશે ! અને ગૃહસ્થાની સાથે આવા વિષયેાની વાત-ચિતાથી તેને પણ ધર્મપ્રાપ્તિમાં નિમિત્તઆલખન ખનવાને બદલે અથ કે કામની પ્રાપ્તિમાં સહાયક અનવાના પ્રસંગ કદાચ આવી લાગે !
