________________
ગૃહસ્થાશ્રમમાં જીવનકથાની નિમળ સીડી
૨૭
દિવસમાં પચીસ-ત્રીસ રૂપીઆને ખરચ કરૂં છું. તેનું મને આજે જ ભાન થાય છે. અરેરે હું પહેલેથી જ તમારા જેવાના સંસર્ગમાં આવી હતી તે કેવું સારું થાત !
પ્રેમીલા–ચાલે હવે નવેસરથી શરૂ કરે. અને સંસારને સરસ બનાવે અને જીવન ધમ બનાવે. આ આ સુમનબહેન ! આ સુમનબહેન આવ્યા.
કાન્તા–કોણ સુમનભાભી? અહી તમે પણ સરલાબહેનની મુલાકાતે આવે છે ?
પ્રેમીલા–હા, સુમનબહેન પણ અમારા મંડલમાં છે.
કાન્તા-અહે સુમનભાભી ! તમને આટલા નાના નાના બાબા-બેબીમાં ટાઈમ ક્યારે મલે છે? હું તે ફક્ત એક બેબી છે છતાં તેનાથી કેટલી કંટાળી ગઈ છું? એનામાંથી જ ઊંચી જ આવતી નથી.
સુમન અહાહા કાન્તાબહેન, તમે આજ સરલાબેનને ત્યાં કયાંથી પધાર્યા? તમારું સ્થાન તે નિરંજનાબહેનને ત્યાં જ હોય છે. બેન હું પણ આ સરલાબહેનના મહિલા મંડળમાં દાખલ થઈ છું. ત્યાં બહુ જ રસ પડે છે.
કાન્તા–એ તે મેં એક જ દિવસમાં જોયું. પણ ટાઈમ જ નથી મળતું. તમે કેવી રીતે પહોંચી શકે છે?
સુમનબહેન કાન્તા, આપણે બપોરના ટાઈમે શું કરવાનું? મારા બે-બાળકે બેબી ને બા તે દરરોજ નિયમિત બાલમંદિર જાય છે. અને નાના બાબાને આખા દિવસ નિયમસર ત્રણ-ત્રણ કલાકે બરાબર ધવરાવ અને પછી પ્રાઈમસર
