________________
જવાથી એમનું મન ખિન્ન થઈ ગયું; એ સમયે દાનસૂરીશ્વરજી મ.સા.થી વૈરાગ્ય વાસિત ધર્મોપદેશ સાંભળીને એમણે દીક્ષા લઈ લીધી. વિ.સં. ૧૬૧૦માં એમને આચાર્યપદ પ્રદાન કરવામાં આવ્યું. ત્યાર પછી તેઓ આચાર્ય હરસૂરીશ્વરજીના નામથી પ્રખ્યાત થયા. - સમય પોતાની ગતિથી વહી રહ્યો હતો. એ સમયે દિલ્લીમાં અત્યંત ક્રૂર, કામી તેમજ હિંસક સમ્રાટ અકબરનું સામ્રાજ્ય ચાલી રહ્યું હતું. એકવાર ચંપા નામની શ્રાવિકાએ છ માસની દીર્ઘ તપસ્યા કરી. જૈનસંઘ તરફથી તપસ્વીની ચંપાબાઈના તપધર્મની અનુમોદના હેતુ ભવ્ય શોભાયાત્રાનું આયોજન કરવામાં આવ્યું. એ શોભાયાત્રા અકબરના મહેલની નજીકથી નીકળી. આ જોઈને એણે પોતાના સેવકને પૂછ્યું “આ કોની શોભાયાત્રા છે?”
પરિચારકે કહ્યું “જહાઁપનાહ ! એક જૈન સ્ત્રીએ છ માસના ઉપવાસ કર્યા છે. એની આ શોભાયાત્રા છે.” આ સાંભળીને અકબર દંગ રહી ગયા. એને આ વાત ઉપર વિશ્વાસ ન થયો. એણે વિચાર્યું કે અમે “રાજા” કરીએ છીએ. દિવસે ભૂખ્યા રહીને રાત્રે જમીએ છીએ. છતાં પણ ભૂખથી દિવસે તારા દેખાવવા લાગે છે. તો આ સ્ત્રી છ મહિના સુધી માત્ર ગરમ પાણી પીને કેવી રીતે રહી શકે છે? અકબરે કહ્યું - “મારે એની પરીક્ષા કરવી છે” એવું વિચારીને એણે પોતાના મહેલના એક કક્ષમાં એને રાખી. અને એની ઉપર પૂરી પહેરેદારી કરી. એના તપને અને મુખમંડલના અપૂર્વ તેજને જોઈને અકબર પ્રભાવિત થઈ ગયા. એમણે ચંપા શ્રાવિકાને પૂછ્યું ““તું આટલા ઉપવાસ કેવી રીતે કરી શકે છે? ત્યારે ચંપા શ્રાવિકાએ કહ્યું - “દેવ-ગુરુની કૃપાથી” અકબરે પૂછ્યું “કોણ છે તારા દેવ-ગુરુ ?” ચંપા શ્રાવિકાએ કહ્યું “વીતરાગ અરિહંત પરમાત્મા મારા દેવ છે અને ગંધારમાં બિરાજમાન પૂજય હરસૂરીશ્વરજી મ.સા. મારા ગુરુ છે. એમની જ અસીમ કૃપાથી હું આટલો દીર્ઘ તપ નિર્વિઘ્નરૂપે પૂર્ણ કરી શકી છું.” આ વાત સાંભળીને અકબરને હીરસૂરીશ્વરજીને મળવાની ઇચ્છા થઈ. એમણે આચાર્યશ્રીને દિલ્લી પધારવાનું આમંત્રણ મોકલ્યું. અકબર દ્વારા જૈનશાસનની પ્રભાવના થઈ શકે છે એવું વિચારીને આચાર્યશ્રીએ દિલ્લી તરફ વિહાર કર્યો.
વિ.સં. ૧૬૩૯ જેઠ વદ ૧૩ ના શુભદિવસે આચાર્યશ્રી હીરસૂરીશ્વરજીનો અન્ય ૬૭ સાધુઓની સાથે ફતેહપુર સિકરીમાં પ્રવેશ થયો. એ પ્રવેશમાં ૬ લાખ લોકો હતાં. પ્રવેશ પછી અકબર, હરસૂરીશ્વરજીને મળવા આવ્યા. આ એમની પહેલી મુલાકાત હતી. કેવો સંયોગ બન્યો? કામીની સામે બ્રહ્મચારી, ક્રોધીની સામે ક્ષમાવીર, જૂરની સામે અહિંસકનું આજે મિલન થયું.
ત્યાર પછી અકબરે આચાર્યશ્રીને રાજમહેલમાં પધારવાનું આમંત્રણ આપ્યું. ત્યાં ગલીચો બિછાવેલો હતો. આ જોઈ આચાર્ય ભગવંત એની ઉપર ચાલવા માટે તૈયાર થયા નહી. અકબરે આનું કારણ પૂછ્યું. ત્યારે આચાર્યશ્રીએ કહ્યું “જયાં ચક્ષુથી પ્રતિલેખન (જોવાનું) ન થતું હોય એવી
