________________
-
બનાવ્યા. આહોરના ઠાકુર યશવંતસિંહે છડી, છત્ર, ચામર વગેરે આપીને ગુરુદેવશ્રીને સન્માનિત કર્યા. ક્રમશઃ ગુરુદેવશ્રી શંભુગઢ પધાર્યા ત્યાં યતિ ફતેહસાગરની પ્રેરણાથી શ્રીસંઘે ગુરુદેવશ્રીનો પાટ મહોત્સવ મનાવ્યો. તેમજ ઉદયપુર નરેશે પણ છડી - ચામર વગેરે આપીને ગુરુદેવશ્રીને સન્માનિત કર્યા. ગુરુદેવશ્રી સર્વ બાહ્ય પ્રવૃત્તિઓથી એકદમ અલિપ્ત હતા. એમને આ બધા માન-સન્માનની કોઈ આવશ્યક્તા ન હતી. છતાં પણ શિથિલાચાર નિવારણને માટે તથા શ્રી પૂજ્ય ધરણેન્દ્રસૂરિજીને સાચા માર્ગે લાવવા માટે આ મુદ્દો બહુ જ જરૂરી હતો. માટે એમણે આ બધા માન-સન્માનોનો તાત્કાલિક કોઈ વિરોધ ન કર્યો. શ્રી પૂજયની પદવી પછી તો ગુરુદેવશ્રીના પુણ્ય તથા ચારિત્રના પ્રતાપથી ગામેગામ, નગરે-નગ૨માં ગુરુદેવશ્રીની મહિમા, માન-સન્માન, કીર્તિ દિવસે દિવસે વધવા લાગી. બુદ્ધિ વિચક્ષણ ગુરુદેવશ્રીએ માલવદેશમાં વિચરીને પોતાની જ્ઞાનાદિ ક્રિયાઓથી શ્રીસંઘને ખૂબ ખુશ કરી દીધા. ચારે દિશાઓમાં ગુરુદેવશ્રીની યશ કીર્તિ નું સામ્રાજ્ય ફેલાઈ ગયું. તેઓ જન-જનની આસ્થાના કેન્દ્ર તેમજ બધાને માટે પૂજ્ય બની ગયા.
આ રીતે ફેલાયેલી ગુરુદેવશ્રીની કીર્તિની ગંધ, ધરણેન્દ્રસૂરિ સુધી પહોંચી. એમને પોતાની સત્તાનો મહેલ લડખડાતો દેખાવા લાગ્યો. એમણે વિચાર્યું કે જો આ રીતે ચાલતું રહ્યું તો ભવિષ્યમાં પણ શ્રી પૂજ્યના રૂપમાં મારુ નામ વિલિન થઈ જશે. કેમકે એક ગુફામાં બે સિંહ રહી શકતા નથી. બધી સત્તા, બધા ઐશ્વર્યના એકમાત્ર અધિકારી શ્રી પૂજ્ય રાજેન્દ્રસૂરિજી બની જશે. માટે પોતાની સુરક્ષા માટે એમણે કંઈક સમાધાન કરવાનો ફેસલો કર્યો. એ માટે એમણે સિદ્ધિકુશલવિજયજી અને મોતીવિજયજીને ગુરુદેવની પાસે મોકલ્યા. ત્યાં જઈને સિદ્ધિકુશલ વિજયજીએ ગુરુદેવશ્રીને કહ્યું - ‘‘હે પૂજ્યશ્રી ! આપ મહાન, જ્ઞાની તેમજ ગીતાર્થ છો. હે ગુરુદેવ ! જે રીતે પુત્ર ખોટા રસ્તે જઈ રહ્યો હોય તો પિતાનું કર્તવ્ય છે કે પોતાના પુત્રને સાચો રસ્તો બતાવે. એવી રીતે આપ પણ અમારા વિદ્યાગુરુ છો. તો શું આપનું એ કર્તવ્ય નથી કે આપ અમને સાચો માર્ગ બતાવો. ગચ્છના શુભાશુભનો ભાર આપશ્રીની ઉપર છે. આપે આ બગીચો પ્રફુલ્લિત કર્યો છે તો આપ એનો નાશ કેવી રીતે કરી શકો છો ? માટે હે પ્રભુ અમારી વિનંતી છે કે આપ અમારી ભૂલોને માફ કરી, પુનઃ ગચ્છમાં પધારો. આ રીતે શ્રી પૂજ્ય બનીને અલગ વિચરણ ન કરો.’’ ત્યારે ગુરુદેવે સ્પષ્ટ શબ્દોમાં કહ્યું ‘‘હે મહાભાગ ! મને યશકીર્તિની કોઈ આકાંક્ષા નથી અને નથી કોઈ પદનો લોભ. હું તો ક્રિયોદ્ધાર કરવા તથા શિથિલાચાર અટકાવવાની કોશિશ કરું છું. જો ધરણેન્દ્રસૂરિજી સાધ્વાચાર તથા નવ કલમોની મર્યાદામાં રહેવા માટે તૈયાર હોય, તો હું બીજી જ પળે શ્રીપૂજ્ય પદવી છોડવા માટે તૈયાર છું. મને કોઈનાથી દ્વેષ નથી. મને તો માત્ર જિનશાસનની ચિંતા છે.’’
155
