Jain Shwetambar Conference Herald 1917 Book 13

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 2

શ્રી જેને હવે. કૅ. હેડ..
(ગઝલ) પ્રભુ સંકેત છગર મળી આ, કહે કયાંથિ આવી તે હળીઓ,
મળ્યાં, પણ ના બહુ ભળી, વિયેગે રહેતા ઝળહળીમાં. અધુરી વાત બહુ રહેતી, દિલે પણ જીભ ના કહેતી, પ્રીતિ કદિ ઘણી વહેતી, દિગે તે સમસમી રહેતી. - અનેકશઃ નિશ્ચય એ કર્યો મને, ફરી મળે ખેલીશ સર્વ વાતને, ધરી બધી હિંમત જાણું ભેદને,
કરી સે લીન નિવારૂં બેદને” નિશ્ચય બધા ધુળમાં મળ્યા, જ્યાં વચનભંગી મન રહ્યું, પ્રેમી નજીક આવ્યે તહાં દિલ-કથન જાયે ના કહ્યું, સામું હૃદય જ્યાં વજ છે, જાયે પરાણે દુખ સહ્યું, આશા કંઈ લાખે નિરાશામાં અમર છે એ લઉં.
આજે જ સમ લાગે, કાલે પુષ્પસમું મૃદુ, . . . . - કાલની બલિહારી તે, પ્રીતિ જામે વધુ વધુ.' (કાલીંગડ) પ્રેમી પંખીને નિરંકુશ વિહાર,
નિરંકુશ વિહાર, પાંખ વગર ઉડનાર–પ્રેમી પ્રીતિ તાલાવેલીમાં મસ્ત થઈને, શુદ્ધ નેહી સંગે વસનાર, કૂદી ખેલીને કલ્લોલ કરતા, માત્ર શુદ્ધતાની દરકાર. –પ્રેમી.. દીવ્ય ગાન ગાયે સઘળે સમયે, કેને ભાર તેને થોભનાર, પુષ્પ સુવાસથી પ્રેમીના વનમાં, જીવનહાવ મીઠા લેનાર પાંખ વગર ઉડનાર.
–પ્રેમી (ગઝલ) અમે તે પ્રેમી પંખીડાં, ઉડીશું પ્રેમ-વન જયાં છે,
રચીનું વેલી મંડપ ત્યાં, રહીશું પ્રેમ-વન જ્યાં છે. ફરીશું દિલચમનમાંહિ, મધુરા પ્રેમને ગાઈ ભરીશું નેહ રગરગમાં, રમીશું પ્રમ-વન જ્યાં છે. બધાં વર્ષે વધાવીને, જીવન આત્મા જગાવીને, અજબ ધૂની લગાવીને, મારી પ્રેમ-વન જ્યાં છે.
તંત્રી.