Jain Dharm Prakash 1924 Pustak 040 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

માંસ અવશ્ય ઘડવા યોગ્ય છે.
અનુ. જાતને માટે મસાજને અસ્વાભાવિક હાઈ સુજ્ઞ
જનોએ તે અવશ્ય છાંડવા યોગ્ય છે. - વાઘ વરૂ જેવા વિકરાળ જાનવર માં ભજી લેવા-જાણવામાં આવે છે. તેમનું શરીર વધારથી વિલક્ષણ લાગે છે. ધાનાદિક હિંસારી પ્રાણીની પરે એ વિશાળ જાવરોની જીભ બહાર પડતી લટકતી જ રહે છે અને એમાંથી બહુધા લાળ પડતી- ટપકતી રહે છે. તેવું કશું ચિન્હ મનુષ્યજતિમાં જોવા - જાણવામાં આવતું નથી. એ આદિ અનેક જાતની વિલક્ષણતાને લીધે મનુષ્ય જાતિને માટે માં ભજન એ ખરે સ્વાભાવિક રાક નથી, પરંતુ મુખઆકૃતિ આદિક અનેક રીતે મળી આવતા વાનર પ્રમુખની જેમ વનસ્પતિખોરાક જ તેને માટે ખાસ બંધબેસતે હોવાથી ચોગ્ય અને ફાયદાકારક છે. વિકરાળ જાનવરોની જેમ જંગલમાં વસનારા કઈક જંગલી માણસે માંસ ઉપર રહેતા હોય છે, પરંતુ તેવા સ્વાભાવિક ખોરાકથી તેમનામાં અને ન્ય માંસાહારી જાનવરોની જેમ ક્રૂરતાદિક કઈક દેષવિકાર પેદા થતા હોવાથી માંસજન સામાન્ય રીતે મનુષ્યજાતને માટે હિતરૂપ કે ફાયદાકારક લેખી શકાય નહિ; પણ અગ્ય, પ્રકૃતિવિરૂદ્ધ ને હાનિકારક જ લેખી શકાય. તે સુજ્ઞજનોએ તો અવશ્ય તજવા ગ્યજ છે.
આરોગ્યને, બળ શકિતને અને બુદ્ધિ પ્રમુખ ગુણની રક્ષાને વૃદ્ધિ કરવામાં પણ માણસ જાતિને વનસ્પતિને ખોરાક માંસના ખોરાક કરતાં અનેક ગણે ચઢીયાતો છે, એમ જૂદે જુદે સ્થળે માંસામ્હારી પ્રજામાંજ એક બીજાના ગુણદેવાની ખાત્રી કરવા થયેલા અખતરા ઉપરથી સિદ્ધ થયેલ છે. છ માસ સુધી વનસ્પતિ
શાક કે પરજ રાખેલાં માણસો એટલેજ વખત માંસ ભજન ઉપર રહેલાં કરતાં બળ બુદ્ધિ વિગેરે ગુણમાં ઘણુ જ વધી ગયાં અનુભવાયા-જાહેર થયા છતાં જે કોઈ રસ લુપતાથી માંસાહાર તજી શકતા નથી, તેઓ કઈક વખત ઓચિંતાજ જીવ. લેણુ વ્યાધિઓથી સપડાઈ જાય છે, અને ખુવાર ખુવાર થઈમરતા સંભળાય છે.
આ તે આ વાવમાં પ્રગટ થતી ખુવારીની વાત થઈ, પરંતુ પુનમને માનનારા ગમે તે આસ્તિક ભાઈ બહેનોએ તે માંસભોજનથી અહીંજ પ્રગટ ચાર અનેક પ્રકારના અર નુકશાન ઉપરાંત પરભવમાં થતી દુર્ગતિ પ્રમુખિલ ભાર યાતનાઓથી ખાસ કરીને તેનાથી બચવાનું છે. જીવિત સહુને વહાલું લાગે છે અને માતા રાહ કે છે એ સત્ય છે, તેમ જીવતા પ્રાણીનો વધ કર્યો વગર કંઈ માસ નિપજતું નથી, તે ક્ષણુિંક --કાપિત સુખને અર્થે એવા માંસનું તિ: કરવું - કરાવવું તે પ્રયક્ષ વિરૂદ્ધ છે. જીવહિંસા કરાવી તે બહુ ભારે