________________
૧૪૪
શ્રી જૈન ધમ પ્રકાશ,
નથી, પણ તેને અનાદર કરે છે તે બાપડા ઉભય ભ્રષ્ટ બને છે. જેનાથી રાગ દ્વેષ અને માહ વિલય થાય એવા શુદ્ધ જ્ઞાન અને કરણીરૂપ ભાવ અધ્યાત્મ કલ્યાણાર્થી જીવને આદરવા ચેાગ્ય છે. બાકીના બાહ્યાડંબરરૂપ અધ્યાત્મા ભાસ તા કેવળ મહિતરૂપ સમજી પરિહરવા ચેાગ્યજ છે.
સારાધ—શ્રીમાન્ આનઘનજી મહારાજ કહે છે. તેમ અભિમતે વસ્તુ વસ્તુગતે કહે રે, તે વિરલા જગ જોય. ’ જો આત્મામાં હૃદયમાં સાચા જ્ઞાન–વિવેક સૂર્ય ઉગ્યેા હાય તે પછી રાગ દ્વેષ અને મેહજનિત અધકાર ત્યાં સ’ભવેજ કેમ ? નિશ્ચય દૃષ્ટિથી વિચારતાં આત્મા શુદ્ધ જ્ઞાનાદિ ચેતનવાળે છે. મન અને ઇન્દ્રિયાને પણ અગાચર છે. શબ્દ, રૂપ, રસ, ગધ અને સ્પર્શી રહિત છે. શક્તિરૂપે સિદ્ધ સમાન છે, અજર અમર છે. એ શક્તિને વ્યક્ત-પ્રગટ કરવાને સજ્ઞ-સદશી ભગવાને એકાન્ત હિતબુદ્ધિથી ભવ્યંજનાના હિત માટે અતાવેલ પવિત્ર રત્નત્રયીનું આરાધન કરવાની જરૂર છે. તેમાંજ તન મન વચનની એકાગ્રતા કરવી ઉચિત છે. એથી ઉલટે માગે તન મન વચનના ઉપયોગ કરવાથી તા ભવ-ભય વધતા જાય છે. તેથીજ તેમને પરપરિણામ . કહેવા ઘટે છે. જેથી રાગ દ્વેષ અને હાર્દિક પરિણતિ ઘટે, યાવત્ નિર્મૂળ થાય તેજ તત્ત્વજ્ઞાન, તત્ત્વ દર્શન અને તત્ત્વ આચરણુ, કહેા કે આત્મજ્ઞાન, આત્મદર્શન અને આત્મરમણતા લેખે છે; બીજા અલેખે નિષ્ફળ થવા પામે છે. પવિત્ર રત્નત્રયીને યથાવિધિ આરાધીને અનંત ભબ્યાત્માએ કલ્યાણભાવી થઈ શકે છે. ઇતિશમ્
કૃષ્ણ ચરિત્રમાંથી સ્વપરહિતાર્થે ઉષ્કૃતમ્
જેનાવડે જીવનું રક્ષણ થાય તેનુ ંજ નામ ધર્મ. તે ધનુ... જેને ઋતુમાદન તે સ અને જેને તેનુ અનુમેાદન-સંમતિ નહીં તે અસત્ય જાણવુ.. તેથી સર્વ લોકોનુ જેવડે હિત થાય તે સત્ય અને જેનાથી અહિત થાય તે મિથ્યા કહેવાય. જેને લોકો સત્ય કહે. તે ધમ-દ્રષ્ટિથી મિથ્યા હાઈ શકે અને જેને મિથ્યા કહેતા હોય તે સત્ય હૈઇ શકે. તેવી જગાએ મિથ્યા સત્ય સ્વરૂપ અને સત્ય મિથ્યા સ્વરૂપ હોઇ શકે છે.
જેને કેાઈએ અન્યની ઘાત થાય એવા પ્રશ્ન પૂછ્યા ઢાય તેણે ચૂપકીદી પકડી રહેવુ એજ ઉચિત અથવા જે રીતે તેના બચાવ થાય તેમ વતવુ... તે ઉચિત.
અનુચિત પ્રયાગ કે વ્યવહાર તે અધ.
પારકા રાજ્યે પચાવી પાડનારા મોટા જગજાહેર ચારે અને બીજા તેથી નાના.
મારી
―*::*:
