________________
૧૫૦
શ્રી જૈનધમ પ્રકાશ,
*
રણ માણસો કરતાં આ સબધમાં શ્રીમતાની ક્રૂર માટી છે. તેઓએ તે કીર્તિની આશા રાખ્યા વગર પેાતના નિરાશ્રીત ખંધુઓને ગુપ્ત મદદ કરતાંજ રહેવુ... જોઇએ. સ્વામીભાઇની તન, મન અને ધનથી બની શક્તી સેવા કરવી એ એક જાતનું સ્વામીવાત્સલ્યજ છે. આપણે લક્ષાધિપતિ હાઇએ અને આપણા જ્ઞાતિમ એ કેળવણી લીધા વિના રહે, ઉદ્યાગાદિકના અભાવે દરિદ્રતા ભાગવે, આપણે આલીશાન મ્હલેામાં મ્હાલતા હોઇએ અને આપણા જ્ઞાતિ અઆને રહેવાને હવા ઉજાસવાળી એરડી પણ મળે છે કે નહિ તેની દરકાર પણ ન કરીએ. આપણે રાજ માલ મિષ્ટાન્ન ઉડાવતા હુઈએ અને આપણા જ્ઞાતિ
એને દરિદ્રતાને અંગે લાંઘણુંા થતી હાય, તેા પછી આપણી સાહ્યબી અને લક્ષાધિપતિપણાથી પશુ શુ ? મહાન દેશભક્ત મી. અરીંઘાષના શબ્દોમાં કહું તે પેાતાની જરૂરીઆત કરતાં વધુ રાખવુ એ ચારી છે.” વળી તે કહે છે. ખરેખર પેાતાનુ અને પોતાના પરિવારનુ` પોષણ કરવાનુ` કામ તે પશુઆ પશુ કરે છે.” દરેક માણસને થાડે ઘણે અંશે ધર્માભિમાન, જ્ઞાત્યભિમાન અને દેશાભિમાન ડાવુ જ જોઇએ. મધ્યમવર્ગ પણ પૈસાથી નહિ તા બીજી ઘણી રીતે સેવાધમ બજાવી શકે છે. લેખક લેખેાદ્વારા તેમજ વક્તાએ ભાષણેાદ્વારા સેવાધમ બજાવી શકે છે. માટે દરેક જૈનબંધુએ સેવાધમતુ‘ ચચા, પાલન કરવા ઉત્સુક રહેવા ખાસ વિનંતિ છે.
એક્યતા—ઐક્યતામાં પણ આપણે ઘણાજ પશ્ચાત્ત છીએ. ઐક્યતાથી ગમે તેવાં મહાભારત કાર્યો પાર પડી શકે છે. ગંજીપાની રમતમાં પણ રાજાને એકા ( ઐક્યતા ) જીતે છે. એક સળીથી કચરો સાફ થઇ શકતા નથી પણ ઘણી સળીઓના એકઠા થવાથી (સપથી ) કચરો સાફ થઇ શકે છે. સંપમાંજ સુખ રહેલું છે એ સમજ્યા છતાં આપણે ઐક્યતા સાધી શક્યા નથી એજ દીલગીરી છે, આપણામાં ખારીક ખારીક મતભેદોને લીધે શ્વેતાંબર, દિગંબર, સ્થાનક્વાસી તેમજ અન્ય ગચ્છાદિક કેટલાય ભેદો જોવામાં આવે છે. તેમજ શ્રીમાળી, એસવાળ, પારવાડ આદિ કેટલાય જ્ઞાતિવિભાગેા નજરે પડે છે. આ બધું શું સૂચવે છે ? મને તે આ બધું અધોગતિનું મૂળજ દેખાય છે. એકજ પરમપૂજ્ય પરમાત્મા મહાવીરના પુત્રામાં આટલા આટલા ગચ્છસૈા તેમજ જ્ઞાતિભેદ્યા શાલે ખરા કે ? જો આ બધા ધાર્મિક તેમજ વહારિક ફીરકાઓ એક થાય તેા અનેક કજીઆ ટંટાએ નાબુદ થાય, અરસપરસ પ્રેમભાવના પ્રગટે, જૈનોની વસ્તી વધવાની સાથે જૈનધમ ના ઉદ્યોત થાય. એકજ પરમાત્મા મહાવીરના બન્ને પુત્રા શ્વેતાંખર અને દિગંબર ભાઈએ સમજીને એ અરસપરસ એખલાસથી વતે તેા કાર્ટોના કછુઆમાં બંનેની નાહક લાખા
