________________
ડૉક્ટરો અને દવાઓના ચક્કરો નિષ્ફળ ગયા. ડૉક્ટરોએ હાથ ઊંચા કરી દીધા. બચવાની સંભાવના દેખાતી નથી. બધાએ પૂજયશ્રીને વાત કરી. સામૂહિક અઠ્ઠમ તપ કરાવવાના હતા એટલે પૂજયશ્રીએ ધર્મ પર શ્રદ્ધા રાખી અટ્ટમ કરવાની પ્રેરણા કરી. રોશનલાલાને પણ થયું કે કેન્સરથી ગમે ત્યારે મરણ આવે એ પહેલાં થાય તેટલો ધર્મ કરી લેવો. અટ્ટમમાં ઝૂકાવ્યું. કર્મના ઉદયે તબિયત બગડી (?). કેન્સરની ગાંઠ ફૂટી ગઈ. ઝાડા થવા લાગ્યા. એમાં ગાંઠ બહાર નીકળી ગઈ. ડૉક્ટરને બોલાવ્યા. તપાસ કરતાં કહ્યું કે ગાંઠ નીકળી ગઈ છે. હવે કેન્સર મટી ગયું છે. કોઈ ચિંતા નથી.
ભક્તિગીતમાં કહે છે કે “જબ કોઈ નહિ આતા, મેરે દાદા આતે હૈ, મેરે દુઃખ કે દિનો મેં વો બડે કામ આતે હૈં.” ખરેખર પરમાત્મા અને પ્રભુએ બતાવેલા તપનો મહિમા અપરંપાર છે. રોશનલાલના દીકરી મ.સા.નું નામ છે પૂ.સા. શ્રી ગંભીરરેખાશ્રીજી.
૬. અજેનની જયણા મુંબઈની એક જૈન શ્રાવિકા લખે છે કે હું પરણીને સાસરે આવી. સાસરામાં કાયમી એક કામવાળી બેન રાખેલી છે. જેને ઘરના સૌ માનથી “બાપા” કહે છે. મરાઠી છે. મારી સાસુએ રસોડામાં, ઘરના દરેક કાર્યમાં જયણા કેમ કરાય તે તેને શીખવાડ્યું છે !
મેં ભાજી વિગેરે એમ ને એમ ડાળખા કાઢી સુધારવા માટે લીધી તો બાયા મને કહે, “ભાભી ! પેલી ચાળણી લઈને પહેલાં ભાજીને ચાળી લો. કોઈ ઈયળ કે જીવાત હોય તો મરી જાય.” ભાજી અંગેની જયણા મને તેણે શીખવાડી !!
અનાજમાં ક્યાંય કીડી ચડી જાય તો તાપમાં તડકે ન મૂકતાં, છાયડાંમાં મૂકે. કેમકે કીડીને ગરમી ન લાગે. માળિયા પરથી પુસ્તક ઉતારવાનું હોય તો પૂંજણી લઈ પુસ્તક પુંજી જાળા વિ. જીવો વિ. દૂર | જૈન આદર્શ પ્રસંગો-
[૧૨]
