________________
પાટીલને મળી વાત કરી.
શ્રાવકોએ જણાવ્યું કે અમારા જૈન સંતો ખુલ્લા પગે જ જાય, ક્યાંય પણ જવું હોય તો ચાલતા જ જાય, લાઈટ ન વાપરે, પૈસા ન રાખે, સ્ત્રીને અડે પણ નહિ. આવા સંતોને એક રાત માત્ર ઉતારવાના છે. સવારે ચાલ્યા જશે, નહિ જોઈએ તેમને પથારી કે નહિ જોઈએ પંખો. પાણી પણ તમારૂં નહિ પીએ. આ સાંભળી જૈન સંત પ્રત્યે આદર પેદા થવાથી પાટીલે પોતાના બંગલાનો ઉપરનો માળ ખાલી હતો તેમાં રોકાવવાની હા પાડી!
પછી તો દરેક વખતે ગુરૂ ભગવંતો ત્યાં રોકાતા હતા. ક્યારેક સંત પાસે આવી પાટીલ આશીર્વાદ લઈ જતો. આચારો જોઈ ખુશ થતો. એક વાર તો પ૦ રૂ.ની નોટ મૂકી પૂજન પણ કર્યું !
થોડા મહિનાઓ બાદ સંઘોએ વિચાર કર્યો કે અહીં વચ્ચે રાત રોકાવા વિહાર ધામ જરૂરી છે. પાટીલ પાસે જઈને વાત કરી કે આ વિસ્તારમાં ક્યાંક જગ્યા અપાવી દો તો અમે એક મકાન બનાવી શકીએ. પૈસા જે થાય તે અમે આપશું, તમારે સારી જગા આપવાની છે. પાટીલે સાફ ઈન્કાર કર્યો. કહે કે તમે મકાન બનાવો તો પછી આ જૈન સંતો મારે ત્યાં ન આવે. એ તો નહિ જ બને ! મારે ત્યાં જ ઉતરવા જોઈએ ! હું તમને વિહારધામ નહિ બનાવવા દઉં ! આખરે સંઘોએ વિહારધામ બનાવવાની વાત પડતી મુકવી પડી.
એક અર્જુન પણ જૈન સંતોના આચાર જોઈ વસતિ (ઉપાશ્રય) આપવા તૈયાર થયો હતો તો આપણે તો જૈન છીએ. આપણે સાધુસાધ્વીને જરૂર હોય ત્યારે આપણા ખાલી ફ્લેટ કે રૂમ વિ. આપીએ તો મહાન લાભ મળે. શાસ્ત્રકારોએ કહ્યું છે કે ગોચરી, પાણી વિ. વહોરાવવાથી પણ અનેક ગણો લાભ વસતિ આપવાનો છે.
છેવટે આજુબાજુમાં ક્યાંય ઉપાશ્રય થતો હોય તો ક્યારે ય વિરોધમાં તો ન જ પડાય. આજુબાજુ હોટલ થાય, કોમર્શીયલ બિલ્ડીંગ થાય કે પાનના ગલ્લા થાય તો ચલાવનાર આપણે શું સાધુજૈન આદર્શ પ્રસંગો
૩૭
