________________
સાસુ જીવતા હતા, માંદા હતા ત્યારે મેં તેમની સેવા કરી. એ દિવસોમાં એમણે મને સામેથી જે વસ્તુ આપી તે મેં રાખી. પછીથી તેમને લકવો થયો. તેમના ગયા બાદ તેમની પાસે બે હાર પડ્યા રહ્યા હતા, પરંતુ તેમણે જાતે મને તે હાર આપ્યા નહોતા. મારી એક જ ભાવના કે એમણે મને નથી આપ્યું તો મારે શું કામ લેવું? આ બે હાર ઘણા સમયથી એમ જ પડ્યા હતા. મારે મનમાં નક્કી હતું કે મારે વાપરવા નથી. પ્રતિષ્ઠા સાંભળી થયું કે પડી રહે તેના કરતાં પ્રભુની શોભા વધારે તો શું ખોટું ? એટલે હમણાં હાર ચડાવવાની ભાવના થઈ.”
કલિયુગમાં પણ આવા સજ્જન આત્માઓ છે. એક બાજુ ઢગલાબંધ જીવો અણહકની લડાઈઓ માંડી બેઠા છે ત્યારે હકની વસ્તુ જતી કરવાની ભાવનાવાળી શ્રાવિકા એક ઉત્તમ દૃષ્ટાંત રૂપ છે.
શાસ્ત્રોમાં કહ્યું છે કે, “પર ધન પથ્થર સમાન” અરે, માબાપના પૈસા કે સંપત્તિ પર પણ આપણો હક નથી લાગતો. તેમને જે કરવું હોય તે કરી શકે. માલિક તે છે. બત્રીસી જેવા ગ્રંથોમાં કીધું છે કે માતા-પિતાનું ધન, ઘરેણાં એ બધું ધર્મના સાત ક્ષેત્રમાં દાન કરી દેવું જોઈએ પણ આપણે ન વાપરવું. જો જાતે વાપરીએ તો માતાપિતાના મૃત્યુની અનુમતિ લાગે.
ઉત્તમ પુરૂષો હંમેશા આપકમાઈ પર જીવ્યા છે, નહિ કે બાપકમાઈ પર. અનિલ અંબાણી અને મુકેશ અંબાણીની જેમ હકની લડાઈ માંડી ફ્લેશ કરવાને બદલે હકનું છોડી રામ બનવા આપણે સર્જાયા છીએ. ઓછું મળશે તો ચાલશે પણ અનીતિનું કે મફતિયું નથી લેવું એવો દઢ સંકલ્પ કરજો .
જૈન આદર્શ પ્રસંગો-
6િ
[ ૩૧]
૩૧.
