Devdravya

Author(s): Mohanlal Sakarchandji
Publisher: Mohanlal Sakarchandji

Page 28

(27 बीजे दिवसे सवारे पेला शेठ प्रातःकाळमाज आचार्यने वांदवा आव्या. पेला मुनिने त्यां सुधी सुइ गयेला देखी तेमणे तेनुं कारण आचार्यने पूछयु. गुरुए कह्यु के 'काले आहार करीने सुतेल छे ते उठाड्या छतां हजु सुधी उठ्या नथी.' ते सांभळीने शेठ बोल्या के-" हे पूज्य ! काले आहार तो ए मुनिए मारे घेरथीज लीधो हतो." गुरुए पूछयु के-" तमे सर्व दोष रहित आहारवडे प्रतिलाभ्या हता के नहीं ? " शेठ बोल्या के-" दोष तो में कांइ जाणेलो नथी, पण अहीं जिनमंदिरमा कोइए सुगंधी चोखा मूकेला हता, ते त्रण गणा चोखा मूकीने काले में लीधा हता, अने तेनी क्षीर रांधी हती, तेमांथी ए साधुने वहोरावी हती." आ प्रमाणे भद्रकपणाथी शेठे सर्व वात गुरुमहाराजने कही बतावी. ते सांभळीने गुरु बोल्या के-" हे श्रेष्ठी ! तने एम करवू योग्य . नहोतुं. जैनसिद्धांतमां कहेलुं छे के, जिनप्रवचननी वृद्धि करनार अने ज्ञान दर्शन गुणनी प्रभावना करनार एवा देवद्रव्यनुं भक्षण करवाथी प्राणी अनंतसंसारी थाय छे, अने तेवाज देवद्रव्यर्नु रक्षण करवाथी परित्त संसारी थाय छे. वळी हे श्रावक ! सांभळ ! कोइक नगरमा एक धनाढ्य शेठ रहेतो हतो, ते पाडोशमा रहेता नटने पीडा करतो हतो. तेथी ते नटे विचार्यु के, आ शेठ जेम मारा जेवो थाय तेम करूं तो ठीक. अन्यदा ते शेउनुं घर नवु चणातुं देखीने तेणे कोइ देरासरनो इंटनो ककडो लावीने प्रच्छन्न रीते 1 अल्प. 2 गुप्त.