Devdravya

Author(s): Mohanlal Sakarchandji
Publisher: Mohanlal Sakarchandji

Page 37

(36) त्यारे ते बोल्यो के, हे पिये ! जो तुं देवद्रव्य नहि आपवाथी आटलो भय बतावे छे, तो तुंन तारा अलंकारो वेचीने ते द्रव्य केम आपती नथी ? तुं पण घरनी स्वामिनी छे." रातितिलका बोली के-" हे प्राणनाथ ! ते द्रव्य हुं आपीश. परंतु तमे देवामाथी शी रीते छुटशो ? बीजाए करेलु कर्मफळ बीजाने मळी शकतुं नथी." इत्यादि घणे प्रकारे तेने समजाव्यो तोपण तेणे संपूर्ण देवद्रव्य आप्यु नही. तेथी रतितिलकाए पोताना आमरण वेचीने पोताना स्वामीनुं बाकी रहेलं सर्व देवं आप्युं. त्यारपछी काळे करीने वरुणदेव देवद्रव्यनो देवादार रहेवाथी मरीने पहेली नरके गयो. - त्यांची नीकळीने तिर्यंचगतिमा गयो. एम नरक तथा तिर्यचमा सात सातवार जइने असंख्याता भव सुधी संसारमा भटक्यो. दरेक स्थाने क्षुधा, तृषा, शस्त्र, अग्नि अने जळादिकनी महा व्यथा भोगवीने मरण पाम्यो. त्यारपछी कांइक पापकर्म ओर्छ थवाथी पुष्करवरद्वीपमां जिनेश्वर नामना नगरना राना नरपाळनो सिंहकेतु नामे पुत्र ययो. त पुत्र युवावस्था पामतां ज ज्वर, भगंदर, जळोदर विगेरे महा व्याधि भोथी पीडावा लाग्यो. तेवी नरकथी पण अधिक वेदना तेने साठ हजार वर्ष सुधी रही. पछी रोग रहित थयो. अनुक्रमे ते राजा थयो. त्यांथी मरीने नरक अने तियेच ए बे गतिमा घणा भव भटकयो."