________________
છગન એક વાર લોનાવાલા ગયો હતો. વળતા ઘાટ પર ટેક્સી પૂરપાટ દોડી રહી હતી. ત્યાં ડ્રાઈવરે એકાએક ચીસ પાડી. છગને પૂછ્યું, “શું થયું ?” ડ્રાઈવર ગભરાઈને બોલ્યો. “બ્રેક ફેઈલ થઈ ગઈ છે. હવે શું કરશું ?” છગન કહે, “એમ કર, પહેલા મીટર બંધ કરી દે, બીજું બધું પછી જોયું જશે.”
પરિગ્રહ. જે બધું ભેગું કરવા માટે હું મારી આખી જિંદગી બગાડી રહ્યો છું, એ બધું ભેગું થઈને મારું મોત તો નહીં બગાડી દે ને? એની ચિંતા આપણને ખરી? Remember, ભેગું કરેલું ભેગું નહીં આવે, પણ ભેગું કરવા માટે ભેગું કરેલું પાપ જરૂર ભેગું આવશે.
જેના પર આપણને મમત્વ છે, એ ખરેખર આપણું દુશ્મન છે. સમજી લો કે કદાચ મરીને આપણે આપણી જ તિજોરીમાં વાંદા કે ગરોળી તરીકે જન્મ લેવો પડશે. આપણા જ સ્ટેમ્પ-પેપરમાં કંથવા થઈને કચરાઈ જવું પડશે, આપણા જ ફ્લેટમાં કરોળિયા થઈને જાળા બાંધવા પડશે ને આપણી જ જમીન પર ઘાસ થઈને ઉગવું પડશે. શું આપ્યું આપણને પરિગ્રહે ?
સંઘરેલો સાપ પણ કામ લાગશે, એ આપણી જુની ગેરસમજ છે. હકીકતમાં સંગ્રહ એ જ સાપ છે. જે દિવસ-રાત માણસને કાતિલ ઠંખ મારતો રહે છે. પરિગ્રહમાં ચિંતા છે. ત્રાસ છે, દુઃખોના ડુંગરે ડુંગરા છે. સુખ તો છે સંતોષમાં.સુખ તો છે નિઃસ્પૃહતામાં.
चाह गयी चिंता गयी मनवा बेपरवाह जिसको कछु न चाहिये वोही शहेनशाह
પરિગ્રહનું પાપ જ્યારે તમારા મનમાં પ્રવેશતું હોય, ત્યારે તમે એક કલ્પનાચિત્રને જુઓ. પરમાત્મા શ્રી મહાવીર સ્વામી ધ્યાનમગ્ન છે. ઉપર આકાશ ને નીચે ધરતી છે. એમની પાસે ફૂટી કોડી ય નથી. અરે, એમના શરીર પર વસ્ત્ર સુદ્ધા નથી. કશું ય નથી. ને તો ય પરમ પ્રસન્નતા એમના મુખ પર છલકાઈ રહી છે. એમના રોમે રોમે સુખની સરવાણીઓ ફૂટી રહી છે. કેટલા સુખી છે એ ! જાણે આખી દુનિયાના બેતાજ બાદશાહ
પરિગ્રહ
૧૪
