Bhajanpad Sangraha Part 02

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 288

૩
मारामां शक्ति छे मोटी, मारो ओर झपाटोरे:
मारी नजरे पडतां तारो, काढी नांखुं आटोरे. शीयल. ११३ दाव पेचमां आव्याथी तो, क्षणमां पीसी नाखरे;
तुजने जीत्या सिद्ध अनंता, वशमां करीने राखुरे. शीयल. ११४ मारो महिमा जगमां मोटो, मुजधी जगमां शांतिरे:
मुजने सेव्याथी माणसनी, वधती शरीरकांतिरे. शीयल. ११५
मारा संगे कीर्ति कमळा, मारा संगे पुष्टिरे;
मारा संगे सबळा जीवो, अबूट लक्ष्मी तुष्टिरें. शीयल. ११६ मारी संगतथी तो जाणो, रंक जनो पण राजारे;
मारी संगत करवामां तो, प्रेम जनोना झाझारे. शीयल. ११७ अष्टसिद्धि नवनिधि प्रगटे, संकट वेळा टळतीरे;
ब्रह्मचारिना आशीर्वादे, भाग्य वेळा झट वळतीरे. शीयल. ११८ शरीरसंपत्तिमा पहेलो, केळवणीमा पहेलोरे;
नीति केळवणीमा पहेलो, मुक्तिपुरीमां बहेलोरे. शीयल. ११९ मुजसंगतथी नरनारीनी, कीर्ति प्रसरे सारीरे;
शीयल. १२२
सन्तजनोमां मारी पूजा, जोशो दील विचारीरे. शीयल. १२० ब्रह्मचर्यना नाम थकी जग, ज्यां त्यां मुजने गावेरे; चोसठ इन्द्रो मुजने वंदे, ज्ञानीजन मन ध्यावेरे. शीयल. १२१ तुज सेव्याथी कदी न तृप्ति, उलटां दुःखो थावेरे; काटोथी अग्निनी पेठे, शांति कदी न आवेरे. काव्य करीने पामर कवियो, तारां गाणां गावेरे; गंदी कायामां शुं सारु, समजु मनमां आवेरे. चार वेदना ज्ञाता पंडित, पण माया मस्तानीरे; तारा फंदामां सपडाता, पण भूले नहि ज्ञानीरे. शीयल. १२४ केक देवो अबळा राखे, ते पण भूल्या भारीरे;
शीयल. १२३