Bhajanpad Sangraha Part 02

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 308

__३०३ तर्कवादीने चर्चा व्हाली, ब्राह्मण मोदक प्यारोरे; उंघणने मन शय्या व्हाली, पशुओने मन चारोरे. स० ॥१०॥ जेवी मननी वृत्ति तेवू, मीटुं सहुने लागेरे; वृत्ति फर्याथी प्यार फरे छे, वृत्ति मनथी जागेरे. स० ॥११॥ पुद्गलमां जो इष्टवुद्धि तो, पुद्गल लागे प्यारुरे; चेतनमां जो इष्टद्धि तो, चैतन्य सदा छे सारुरे. स० ॥१२॥ आत्मज्ञान विना तो जगमां, प्यारु नहि परखातुंरे; पुद्गल वस्तु प्यारी माने, विविध दुःख पमातुंरे. स०॥१३॥ मन मानेलं शुभ न अंते, मन भटकावे भारीरेः । राजन साजन महाजननी पण, थावे खूब खुमारीरे. स० ॥१४॥ अज्ञाने मन मान्युं खोटं, भव्यो जुवो विचारीरे; जुओ धवळशा दुःख बहु पाम्यो, उमर आखी हारीरे. स०॥१५॥ अज्ञाने लोभीए मनमां, धनने मान्युं पारुो; राग द्वेषमां बहु लपटातो, करतो खूब नठारुरे. स० ॥१६।। अज्ञानी दारुथी दुःखी, मांसाहारी पापीरे; अज्ञाने खोटाने सारु, मानी आण उथापीरे. स० ॥१७॥ पापकर्ममां इष्टबुद्धिथी, केइक नरके पडियारे; दुर्मतिने सारी मानी, पापकर्मथी नडियारे. स० ॥१८॥ हिंसामां पण धर्मनी बुद्धि, दुर्मतिथी प्रगटेरे; कुतकोथी पापने पोषे, धर्म कर्म सहु विघटेरे. स० ॥१९।। जिनवचनामृत पान कर्या वण, सत्यमति नहि सुझेरे, आपमतिथी अवळो चाले, ते प्राणी नहि बुझरे. स० ॥२०॥ पुद्गलथी न्यारो छे चेतन, अजरामर अविनाशीरे, रत्नत्रयीनो स्वामी पोते, सत्यानंद विलासीरे. स० ॥२१॥ परब्रह्मस्वरुपी पोते, निजगुण कर्ता भोक्तारे,