________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સાનુકુળ હતા. બાળકોને રક્ષા તે તેમના પાલીતાણાની ૯૯ યાત્રા ચાલીને કરી ત્યારે તો કર્મ મુજબ થતી હોય છે. મારે તે જે સંજોગો કુટુંબ પરિવાર બધા વારા ફરતી આવેલા. ચંદન પ્રાપ્ત થાય તેને લાભ લઈ ત્યાગધર્મ અપ ફઈબાએ પણ સાથે કરી. બાપુજી હસીને નાવી લેવા જોઈએ. આમ વિચારી સાધુ થાત કહે, મેં આદિશ્વર દાદા, નેમનાથ ભગવાન, તો તેમ કરવામાં ધર્મથી મૃત થઈ મેં અધર્મ જ બધાની ભાવથી પૂજા કરી છે અને આંગી તા આચર્યો કહેવાત. મારો ધર્મ સ્વાભાવિક તમોને ગેડીઓએ કરી છે. (અર્થાત્ ગઠીએને કંઈ ઉછેરવાનો હતો. એ ધર્મમાંથી ચુત થઈ ત્યાગ- ભેટ આવી ખુશ કરેલ.) ધર્મ અપનાવ્યા હતા તે મારો સ્વધર્મ ચૂકી સમાનશીથનેg સ@–એવું જ પરધર્મ આચર્યો કહેવાત. આમ દરેક માનવે એમનું મિત્ર મંડળ હતું. એમના મિત્રા મુ. બુદ્ધિપૂર્વક વિચારવું જોઈએ કે તે જે સંજોગોમાં શ્રી ખીમચંદભાઈ, મુ. શ્રી ગુલાબચંદભાઈ, મૂકાય છે તેમાં તેને વાસ્તવિક ધર્મ શું છે? મુ. શ્રી હીરાલાલભાઈ, મુ. અને પબેન, મુ. શ્રી અને તેને વળગી રહેવું -તે મુજબ જ વર્તવું.” કાંતીભાઈ વગેરેને સદૂભાવ આ અંકે પ્રસિદ્ધ
શશીકાંતભાઈ (મોટા ભાઈ) માંદા પડ્યા ને કરવામાં, તેમાં સારો રસ લેવામાં દેખાઈ આવે પિતે ચાની બાધા લીધી. અને ઘણી મુશ્કેલીથી
છે. તેમજ તેમની સ્મૃતિ માટે સ્મારક ફંડ શંખેશ્વર જઈ બાધા પૂરી કરી. પછી લાગ્યું
એકઠું કરવામાં તેમના મુંબઈના અને બીજા કે આ તે દેવ-દેવીઓને લાલચ આપવા જેવું :
મિત્રએ પણ સારે રસ લીધા છે. તેમના પ્રતિનો કાર્ય છે. એટલે આ બાધા પરથી બીજા પણ
સદુભાવ તેઓએ ગુણાનુવાદ સભામાં વ્યક્ત
કરેલ. આ પરથી બાપુજી સાથે તેઓની કેટલી બોધ લે એ હેતુએ સુંદર લેખ લખ્યો.
આત્મીયતા હતી તેની ઝાંખી થાય છે. આવો જ બીજો પ્રસંગ ફરી ઉપસ્થિત થયે.
આવું જીવ્યું જીવ્યું ગણાય, રમેશભાઈ (નાના ભાઈ)ને એડનમાં કાર એકસી
લાંબે ટૂંકે જીંદગી ના મપાય. ડંટ થયાના સમાચાર મળ્યા અને પોતે લેહી આપી આવ્યા પોતાનું અને પછી લેહી આપ
જંદગી–મૃત્યુ વિશે મારા પરને પત્ર વાનું કાર્ય ડાયાબિટીસ થયું ત્યાં સુધી ચાલુ
જોઈએ. હવે તો એમના લખાણને જ જીવંત રહ્યું. (૮ વખત તે આપેલું જ તે ખ્યાલ છે)
સમજી અક્ષરદેહને પૂજી પ્રેરણા લેવાની ને !
તેમના જન્મ દિવસ નિમિત્તે મેં Greeting બાપુજીનો પ્રેમ ફક્ત કુટુંબ પૂરત સિમિત Card મોકલેલ. તેને જવાબ આવ્યા તે મને નહોતો પણ સગા-સંબંધી સમાજમાં બધે ન ગમ્યો. નિરાશાવાદી લાગ્યા. તે હકીકત મેં વિસ્તર્યો હતો. આજે બધા એ રીતે યાદ કરે છે. જણાવેલ. તેના જવાબમાં ૨૨-૩-૭૬ના પત્રઃ પિત્રી પંક્તિ યાદ આવે છે:
“મારા પત્રને મર્મ તું સમજી શકી નથી, અમારા એ દાદા વિપુલ વડના ઝુંડ સરખા, સમજી હોત તે દુઃખ થવાને બદલે આનંદ જ વિશાળી કાયા એ સકલ અમ સંતાપ હરતા, થાત. સંસાર અને જગત પર અભાવ અને
પૂજ્ય પિતા સાથે ઘણુ તીર્થોની યાત્રા અણગમો થાય એ દુઃખની વાત નથી, કરી છે. બીજાઓ પણ સાથે અને બન્ને બહેનોએ. એ તે જ્ઞાનની વાત છે. જે જે જ કર્મોને તીર્થને ઇતિહાસ, તેનું માહાભ્ય, કહે તારે તે નાશ કરી મુક્તિ પામ્યાં છે એ બધા જ જેને તીર્થ તે સમજાવે. તારાચંદ બાપાની સ્મૃતિમાં એક વખત જગત પર અભાવ-અણગમા થયે જ જાન્યુ.-ફેબ્રુઆરી, ૧૯૭૭
: ૯૩
For Private And Personal Use Only
