Atmanand Prakash Pustak 014 Ank 01

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

અભિનવ વર્ષના ઉદ્દગાર.
ગળ ખડું છે. આત્મપ્રશંસાના ભયથી સ્વમુખે વિશેષ કહેવાની હીંમત આવતી નથી, તથાપિ તેના વિદ્વાન વાકાને કહેવુ પડયુ છે કે, “ ભારતવર્ષની સમગ્ર જૈન પ્રજાના ધર્મ, સંસાર અને વ્યવહારના શુદ્ધ માને દર્શાવવામાં અને જૈન ધર્મીના તાત્વિક રહસ્યને પ્રગટ કરવામાં આત્માનંદ પ્રકાશ માસિક તેના નામની પૂરેપૂરી સાર્થકતા કરી શકયું છે. આ માનવ શરીર કે જે ચૈતન્યશકિતનું વિશાળ મંદિર છે, તેને આત્મગુણાથી સુશૅાભિત અને પવિત્ર રાખે અને અયેાગ્ય વિચાર અને અયાગ્ય કૃતિ વડે તેને તે એક ક્ષણવાર પણ ભ્રષ્ટ ન કરે, એ અર્થ જે પ્રકારનું શિક્ષણ મનુષ્યને આપવું જોઇએ, તેવું અધ્યાત્મજ્ઞાન તે લેખદ્વારા યથાશક્તિ આપે છે અને તે દ્વારા મનુષ્યના ક્રોધાદિ અયેાગ્ય કષાય, દુષ્ટાચરણુરૂપ નિધ કૃતિએ, જે પશુત્વથી પણ અધમ સ્થિતિને સૂચવે છે. તેને દૂર કરવા માટે અને વિષય સુખાની નિ:સારતા તથા ધનાદિ વૈભવ સુખાના અમર્યાદ મેાહ કે જે મનુષ્યને પેાતાના કર્ત્તવ્યથી વિમુખ રાખે છે, તેના નાશ કરવા માટે તેના માધુર્ય ભરેલા લેખા વાચકાની મનેાવૃત્તિને પૂર્ણ પ્રસન્નતા અપે છે. તે શિવાય મનુષ્યની હૃદયરૂપી વાટિકામાં વિકાશ કરવાને ચાગ્ય એવા સદ્ગુણરૂપ સુધિ વૃક્ષેા ઉછેરવાને અને દોષરૂપી ઝાંખરાને દૂર કરવાને સમર્થ એવા વિચારા આત્માનંદ પ્રકાશના સ્વરૂપમાંથી ઉદ્દભવે છે. વ્યવહારમાં ખાટી મેટાઇ અને ધન સ ંપાદન કરવાની તીવ્ર ઇચ્છા જેએના હૃદયમાં પ્રબલપણે વર્તે છે અને જે ક્ષણિક મહત્તા પ્રાપ્ત કરવા માટે વિશુદ્ધ આચાર અને વિચારના ત્યાગ કરવા તત્પર થયેલા છે, તેવા શ્રીમતાને પેાતાના ધમી બંધુઓનું હિત સાધવાના તેમજ નવીન કેળવણીના પ્રભાવ તથા મહિમા સમજાવનારા તેમજ જૈનદનની પ્રાચીનતા તથા તેની ગૌરવતા દર્શાવનારા સાહિત્ય અને ઐતિહાસિક કેટલાએક લેખા આત્માનંદ પ્રકાશની પત્રભૂમિમાંથી પ્રગટ થાય છે, એ નિ:સંશય છે. મનુષ્યાની વાસ્તવિક સંપત્તિ જે અધ્યાત્મ ધન છે, જે હીરા, માણિકય આદિ પૃથ્વીના રત્ના કરતાં અનતણુ મૂલ્યવાન છે અને જે આ ભવાટવીના અનંત પ્રવાસમાં મનુષ્યેાની સાથે જ રહે છે, તેવા અમૂલ્ય ધનને ધૂળમાં રગદોળી નાંખનારા અજ્ઞાની મનુષ્યેાના કાન ઉઘાડવા માટે આત્માનન્દ્વ પ્રકાશમાં કેટલાએક મધુર નાદમય ગીતા પણ ઉદ્ભવે છે. આ પ્રમાણેના વિદ્વાન વાચકાના આ પ્રશંસાના ઉદ્ગારા આત્માનંદ પ્રકાશના અંતરગમાં અતુલિત ઉત્સાહ પ્રગટાવે છે, છતાં પણ પોતાના કબ્યને વિશેષ પદ્ઘત્રિત કરવાની હજુ તે ધારણા રાખે છે. જૈન પ્રજા પ્રાચીન કાલથી આ ભારતવર્ષ ઉપર મહત્તા ભાગવતી આવી છે, તેના ચતુર્વિધ સધના ચાર તત્વાની પૂર્વ સ્થિતિ કે જે ખરી દિવ્યતાને ધારણ કરનારી હતી, તેની આધુનિક સ્થિતિના હજુ પૂર્ણ વિચાર કરવાના છે. સાધુ અને સાધ્વી એ ઉભય તત્કામાં મહા કલ્યાણુકારક ઉચ્ચ આશયા
""
3