Agam Suttani Satikam Part 15 Nishitha

Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan

Page 408

उद्देश : ५, मूलं - ३३९, [भा. १९८२ ]
कायंति । एवं गीयत्थसंविग्गा गेण्हंति ॥ पल्लि पडिसत्थाण वा अभावे
[ भा. १९८२ ] खंडे पत्ते तह दब्भ-चीवरे तह य हत्थ-पिहणं तु । अद्धाण- विवित्ताणं, आगाढं सेस S नागाढं ।।
चू-चर्मखण्डं, शाकादिपत्रं, दब्धं, चीरं, घनं गुप्फति, जहा मग्गपालीए । सव्वाभावे गुज्झदेसो हत्थेण पहिजति, एस संजतीए विधी, संजतिमीसेस वा । एगागियाण संजयाणं इच्छाए तम्मि विहाणे अद्धाणे विवित्ताण आगाढं कारणं, सेसं अद्धाणं तम्मि उवकरणाभावे अनागाढं न भन्नति, सेसं वा झामिताइ ते अनागाढा ॥
४०५
[भा. १९८३] असति विहि-निग्गता, खुडुगादि पेसंति चउसु वग्गेसु । अप्पार्हेति वऽगारं, साधुं च वियारमादिगतं ॥
चू- असति त्ति पडिसत्थपल्लिमाइसु, अभावे उवकरणस्स, अद्धाणातो निग्गताखुड्डुगं पेसंति । चउसु वग्गेसु-संजति संजय सावग साविगाण य, एतेसिं चेव चउण्ह वग्गाण अप्पाहेंति । अहाभद्दगाण वा खुड्डगाभावे वियारमातिगयं साधुं भणंति - मुसियामो चीरे नीनेह । एत्थ संजया सड्डगा य संजयाण हत्थाहत्थि, संजती सड्डिका य संजतीण देंति हत्थाहत्थि ।। जत्थ संजतीतो संजताण देंति संजता वा संजतीणं तत्थिमा विही
[ भा. १९८४ ] खुड्डी थेराणप्पे, आलोगितरी ठवेत्तु पविसंति । वि य घेतुमतिगता, समणुन्नजढे जयंतेवं ॥
चू- खुड्डीणं असति इतरा तरुणी मज्झिमी साहु आलोइए उवकरणं ठवित्तु पविसति । ते साधू तं उवकरणं परिहेत्ता गामं पविसंति । समणुन्ना संभोइया तेसु विरहिए एवं जयंति ॥ [भा. १९८५ ] अद्धाण-निग्गतादी, संविग्गा दुविध सन्नि असन्नी । संजति एसणमादी, असंविग्गा दोन्नि वी वग्गा ।।
चू-जे अद्धाणनिग्गतात मुसिता आदिसद्दातो अनिग्गता वा जे विसूरंति ते वक्खमाणविहाणेण जयंति । संविग्गा दुविहा - संभोतिता अन्नसंभोइया य । सन्नी दुविधा - संविग्गभाविया असंविग्गभाविया य । असन्नी दुविधा - आगाढ - मिच्छदिट्ठी अनागाढ मिच्छद्द्द्दिट्ठी य ।
उज्जमंतसंजतीसु विकप्पो नत्थि । दोन्नि वग्गा - साहुवग्गो साहुणिवग्गो य पुणो । एक्केक्को दुविधो जति - संविग्गपक्खिओ असंविग्गपक्खिओ य ॥
“सन्नि - असन्नि" त्ति अस्य व्याख्या
[भा.१९८६] संविग्गेतरभाविय, सन्नी मिच्छो तु गाढऽनागाढे ।
असंविग्ग-मिगाहरणं, अभऊगह-मिच्छेसु विसं हीला ।।
चू- पुव्वद्धं गतार्थं । असंविग्गभाविता ते मगा । हरिणदिट्टंतेण अकप्पियं देंति । आगाढमिच्छादिट्ठी विसंवादेति, हीलं वा करेति, तेन तेसु पढमं न गेण्हति ॥
एस पढमं गेहति
[भा. १९८७ ] संविग्ग भावितेसुं अनगाढेसुं जतंति पणगादी । उवएसो संघाडग, पुव्वगहितं तु अन्नेसु ॥