Book Title: Abhaykumar Mantrishwar Jivan Charitra Part 03
Author(s): Motichand Oghavji, Satyasundarvijay
Publisher: Jinshasan Aradhana Trust
View full book text
________________
સ્નેહીઓથી કઈ રીતે કહી જાય ? પરંતુ રાણીએ તો એ સાંભળી લેશપણ ધૈર્યનો ત્યાગ કર્યા વિના રાજાને કહ્યું-આવા દુર્નિમિત્ત પરથી હું મારું આયુષ્ય હવે અલ્પ શેષ રહ્યું છે એમ સમજું છું. પરંતુ જન્મથી જ એકલા ધર્મકાર્યોમાં જ તત્પર રહેલી હોવાથી મને મૃત્યુનો લેશ પણ ભય નથી.
આ અપશુકન મને તો ઊલટું હર્ષદાયક છે કારણ કે એ મને હવે સંસાર ત્યજી ચારિત્ર-દીક્ષા ગ્રહણ કરવાને પ્રેરે છે. એમ કહી મુખ પર લેશ પણ ગ્લાનિનાં ચિન્હ પ્રકટ નહોતાં એવી રાણી પછી પોતાને સ્થાને ગઈ. નિર્વાણ સમય નિકટમાં આવે છે ત્યારે દીપકની શિખા પણ ઊલટી વિશેષ પ્રકાશિત થાય છે એ વાતથી કોણ અજાણ્યું છે ? જિનભગવાનના અનુયાયીઓ સિવાય અન્ય મતવાળાઓમાં વિવેકાવિવેક દેખાય પણ ક્યાંથી ?
એકવાર વળી એમ બન્યું કે રાણી જિનબિંબની પૂજા કરવા નિમિત્તે સ્નાન કરી તૈયાર થઈ અને દાસીએ એનાં વસ્ત્રો એની પાસે લાવી ધર્યા. એ વસ્ત્રો અરિષ્ટના કારણે રાણીની દૃષ્ટિએ રક્ત દેખાયાં. મોટા માણસોને પણ અવસાન સમયે પ્રકૃતિમાં વિપર્યય થાય છે એ કથન પ્રમાણે, રાણી દેવપૂજાના વસ્ત્રો દાસી અનુચિત કેમ લાવી એમ થવાથી, એના પર ક્રોધાયમાન થઈ અને એ ક્રોધના આવેશમાં એણે એના ભણી એક દર્પણ ફેક્યું. એ દર્પણના તીક્ષ્ણ પ્રહારે દીનદાસીના પ્રાણ લીધા. કારણકે આયુષ્ય ક્ષીણ થવા આવ્યું હોય છે ત્યારે માણસના બેઠા બેઠા પણ પ્રાણ જતા રહે છે, ને આયુષ્ય વિધમાન હોય તો મહાન શસ્ત્રો પણ એને કંઈ નથી કરી શકતાં. ક્ષણવાર પછી પ્રભાવતીએ જોયું તો એ જ વસ્ત્રો એને ઉજ્જ્વળ જણાયાં. પિત્તનો ઉદ્વેગ જતો રહ્યા પછી માણસને, શંખ એના મૂળ શુદ્ધ ઉજ્જ્વળ વર્ણમાં વર્તાય છે એમ, આથી તો રાણી પોતાની જાતની નિંદા કરતી કહેવા લાગી-અહો પંચેન્દ્રિય જીવની હત્યારૂપ પાપ કરનારી મારા જેવીને અત્યંત ધિક્કાર છે ! અન્યની હત્યા કરવાથી નરકે જવું પડે છે તો આ તો સ્ત્રી હત્યા થઈ એ મને શાની બીજે લઈ જાય ? કારણ કે તાલપુટ વિષનો તો એક અણુ માત્ર જ સધ પ્રાણઘાતક નીવડે છે માટે હવે મારે ચારિત્ર અંગીકાર કર્યા વિના શુદ્ધિ નથી. મષીથી
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (સર્ગ અગ્યારમો)
૫૫
