Book Title: Abhaykumar Mantrishwar Jivan Charitra Part 03
Author(s): Motichand Oghavji, Satyasundarvijay
Publisher: Jinshasan Aradhana Trust
View full book text
________________
સૌંદર્ય જેમણે ધારણ કર્યું હતું એવા સરોવરો પ્રત્યે ઊડી જવા લાગ્યા. કેમકે જગતમાં સર્વ કોઈને લોભ હોય છે.
કૃષિકારો હાથમાં ગોફણો લઈ મોટેથી બોલી બોલીને ધાન્યના ક્ષેત્રોનું રક્ષણ કરવા લાગ્યા; કેમકે ધન પ્રાણ સમાન છે. શેરડીના ક્ષેત્રોનું રક્ષણ કરનાર ક્ષેત્રમાં રહ્યા રહ્યા જાણે શેરડીના અમૃત રસપાનથી પ્રાપ્ત થયેલા હોય નહીં એવા મધુરસ્વરે ગીતો લલકારી રહ્યા હતા. મદોન્મત બળદના ચૂથ જાણે ખરજ મટાડવાને હોય નહીં એમ પોતાના આગલા પગવતી ભૂમિ ખોદી રહ્યા હતા અને શૃંગોવડે નદીમાં તટપર પ્રહાર કરી રહ્યા હતા. વળી વર્ષાકાળમાં જે નદીઓ પૂર આવ્યાને લીધે જોશબંધ વહેતી હતી એનો સંચાર હવે મંદ પડી ગયો કારણ કે સર્વ કોઈને સમૃદ્ધાવસ્થામાં જ ઉન્માદ થાય છે. મયૂરનાં પીંછા ખરવા લાગ્યાં અને અને હંસોમાં સૌંદર્ય આવવા લાગ્યું. અથવા તો ઈર્ષાળુ કાળનારેશ્વરનો સ્વભાવ જ એવો છે કે એકનું ગૌરવ હરી લેવું અને બીજાને આપવું.
કાદવ સર્વ શોષાઈ જવાથી માર્ગો સુગમ થઈ ગયા; જેવી રીતે વિજયશાળી ભૂપતિ ચોર લોકોને ઉચ્છેદ કરીને માર્ગોને સુગમ કરી દે છે એમ. અશ્વના મુખમાંથી નીકળતા ફીણસમાન ઉજ્વળ કાશવૃક્ષોને જાણે આ શરદઋતુના યશના અંકુરો હોય નહીં એમ, પુષ્પ આવ્યાં. અસન, કૂટર, બાણ, સપ્તછદ ઈત્યાદિ વૃક્ષો પણ જાણે એ શરદની શોભાને જોઈને રોમાંચિત થયાં હોય નહીં એમ પુષ્પિત થયાં. જેમને ફળ આપ્યાં હતા એવી વાલુંકી વગેરે સર્વ વેલીઓ પોતપોતાના એ ફળોને પત્રો વડે આઝાદી રહી; જેમ એક પંખિણી પોતાનાં ઈંડાને આચ્છાદીને રહે છે એમ. ચકચક્તિ થતા કણોથી વ્યાપ્ત લીલાં ઘાસની શ્રેણી જાણે પૃથ્વી મૃગની આંખો પર રહેલી મોતીજડિત નીલી અંગી-વસ્ત્ર હોય નહીં એવી શોભી રહી. શબ્દ કરતાં સારસ પક્ષીઓનાં ટોળાં આકાશને વિષે ઊડી. રહ્યાં હતાં તે જાણે ઉદાયન રાજાની કીર્તિને સ્વર્ગ સુધી પહોંચાડવા જતાં હોય નહીં ! કોઈ કોઈ સ્થળે વળી નીલવર્ણા શુકપક્ષીઓ પંકિતબદ્ધ બેઠેલા દેખાતા હતા તે જાણે શરદલક્ષ્મીએ રાજ્યના ઉત્સવમાં તોરણો બાંધી દીધાં હોય નહીં એવા શોભતા હતા.
૮૦
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (ભાગ-૩)
