________________
દિવ્ય પ્રકાશ
પ્રકાશની પૂણિમા છે, પ્રભાતનો પ્રથમ પ્રહર છે, સૌ તારા પ્રકાશને વધાવી રહ્યા છે, પણ હું તો તારી પાસે, જે અપરાધ નથી તેની ક્ષમા માગવા આવ્યો છું.
તારા તેજોમય દર્શનથી મારા જીવનના શાંત સાગરમાં ચાંચલ્યભર્યો ઉલાસની એક પ્રકાશમય પળ આવી ગઈ. શું એ મારે અપરાધ છે?
ચંદ્રના કાવ્યમય દશનથી સાગરના તરંગે અધીર થઈ ઊછળી પડે તે શું ઉન્માદભરી વિકૃતિ છે?
મારા નાથ! આભ જેટલો તું દૂર હોવા છતાં અહીંથી મારો આત્મા તને–એક તને જ–પામવા ઊછળી રહ્યો છે. આ ભાવના એ વિકૃતિ ન હોઈ શકે, એ તે મારા પ્રાણની પ્રકૃતિ છે.
ઈન્દુ-સિંધુના સનાતન ભાવોમાંથી પ્રગટેલે એ અખંડ ઉલ્લાસ છે.
ઉલ્લાસના આ તોફાન પાછળ પણ તારી શાશ્વત સ્મૃતિનું શાંત અને સુમધુર સંગીત જ વહી રહ્યું છે. એ સંગીતને ઇવનિ કહે છેઃ તું દૂર છે, પ્રકાશની પેલી પાર છે; છતાં મારા પારદર્શક હદયમાં તો તું અહીં પણ સંકાન્ત છે.
હું તારી પાસે જ્યારે આ પ્રાર્થના કરી રહ્યો છું ત્યારે પણ મારા આંતરવિભવની વિપુલતાનું મને ભાન છે. એટલે જ હું વૈભવ નથી માગત, માગું છું માત્ર પ્રકાશ!–મારા આંતરિક વૈભવને અજવાળે એ દિવ્ય પ્રકાશ !
