________________
પથિક
આ આકાશ સામે મીટ માંડીને તું ક્યાં સુધી બેસી રહીશ? આ વિશાળ આકાશના અસંખ્ય તારાઓને ગણવામાં તું સમય વ્યતીત ન કર; કારણ કે તારું દિલ જ આ વિશાળ આકાશ છે, તારા ઉજજવળ કાર્યો જ આ અસંખ્ય તારા રૂપે છે; અને પેલે શરદ પૂર્ણિમાના રૂપાળે ચંદ્ર તે તારા આત્માનું નિર્મળ પ્રતિબિંબ છે. તારા પવિત્ર જીવનમાં જે છે તે જ આ પ્રકૃતિમાં પ્રતિબિબિત થઈ રહ્યું છે. તું અંતરમાં નજર કરતે નથી એટલે તેને બહારની વસ્તુઓમાં જ અદ્ ભુતતા ને અપૂર્વતા લાગે છે.
મુસાફર! તું જરાય વિલંબ ન કર. તારે પંથ લાંબે છે, મંજિલ દૂર છે, તારે તે હજુ ઘણું ઘણું ચાલવાનું છે, મોડું કર્યું નહિ પાલવે.
રાત્રિ શાંત છે, મીઠી હવા મંદમંદ વહી રહી છે, નિર્જન માર્ગની બંને બાજુ ઊભેલાં વૃક્ષે નમી નમીને તને આમંત્રી રહ્યાં છે, અને ચાંદનીએ તે માગને ધોઈને ૩૪
