Book Title: Urmi ane Udadhi Author(s): Chitrabhanu Publisher: Divyagyan SanghPage 37
________________ સરિતા સરિતા તો મેં ઘણીય દીઠી છે, પણ આ તો કઈ અલૌકિક છે ! મને તૃષા તો જરાય નહોતી, પણ આ નદીને જોતાં જ તૃષા જાગી, હેઠ સુકાવા લાગ્યા અને જનમજનમની તૃષા જાગી હોય તેમ સરિતા ભણી દેટ મૂકી. જે જીભ આજ સુધી કહેતી હતી કે મારે કંઈ આસ્વાદ કર નથી તે જ જિવા આજે મત્ત બનીને જલપાનની મહેફિલ માણી રહી છે ! રે, રે! મારી આંખને તે આ શું થયું ! કંઈ પણ જોવાની ના પાડનારી આ આંખ, આ સરિતાનાં નીર જોઈ આજે કેમ વિહ્વળ બની ગઈ છે ! યુગયુગના દર્શનની વ્યાસ જાણે ચિરનિદ્રામાંથી આળસ મરડીને જાગી ઊઠી ન હોય ! ઘણનું તે કહેવું હતું કે સુરભિ જેવું આ જગતમાં કંઈ રહ્યું જ નથી; એ જ ઘાણને સરિતાના નીરની સુરભિ નંદનવનની કુસુમ-સુરભિથી પણ અદ્ભુત લાગે છે ! કાન કહેતા હતા કે ઘણું સાંભળ્યું, હવે સાંભળવાનું શું બાકી રહ્યું છે ? પણ અત્યારે એ જ કાન કેવા સમાધિસ્થ બની ગયા છે! સરિતામાં ઊછળતી એકેએક ૩૨Page Navigation
1 ... 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102
