Urmi ane Udadhi

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Divyagyan Sangh

Page 66

આ સાંભળી મા હેતથી બચ્ચાને ભેટી પડે છે, અચ્ચીએથી સ્નાન કરાવે છે; વાત્સલ્યના ચમત્કારથી માતાનુ લેાહી દૂધમાં ફેરવાઈ જાય છે, અને સ્તનમાંથી દૂધની ધારા વહેવા લાગે છે.... વાત્સલ્યના અમૃતથી છલકાતું માતા અને શિશુનું આ દૃશ્ય કેટલું ભાવમનેાહર છે.
ભગવાન ! આભલા ભગવાન! સંસારનું આ પવિત્ર દૃચ શું તારી નજર બહાર છે ? આ દૃશ્યનુ સંવેદન તેં નથી કર્યુ ? કે સ ંવેદન કરવા છતાં સિદ્ધિના રંગમહેલમાં બેસી આંખમીંચામણા કરે છે ?
એ કેમ
ભલે તું આ દૃશ્યને ભૂલી જા, પણ હું વીસરું? મેં તે એ પાવનકારી વાત્સલ્યભીનું... ચિત્ર જોયું છે, તે એ સાહામણા ચિત્રને યાદ કરીને જ તારે દ્વારે એ। છું. સ`સારના વૈભવના એઠવાડથી કંટાળીને, મમત્વના કીચડમાંથી મહાપ્રયત્ને નીકળીને, વાસનાનાં વસ્રા ઉતારીને, વસ્ત્રવિહોણા તારે દ્વારે બેઠા છું.
તું શું દ્વાર નહિ ઉઘાડે ? તારી શાશ્વત જ્ઞાનયાતની હૂં મને નહિ આપે? હું ય જોઉં કે તું મને આમ ને આમ કયાં સુધી બેસાડે છે! પણ અનંત આનંદના એરડામાં બેઠેલા એ પ્રભુ! આટલું સાંભળી લેજે: તારી પરીક્ષા કરવાની શકિત કરતાં મારી પ્રતીક્ષા કરવાની શિકત ઘણી વધારે છે. અ'િચન એવા મારી પાસે બીજું તેા કંઈ જ નથી, પણ અખૂટ ધીરજની મૂડી તે છે જ ! શું તારા હૈયાને પીગળાવવા આટલી મૂડી ઓછી પડશે ! પણ ભૂલ્યા, અરેરે! તારી પાસે હૈયું જ કાં છે, જે પીગળે !.... તું તે વીતરાગ !
?
૬૧