________________
થી 40 વીતરાગ
આજ સૌને છેડી, એકલે બની, તારે દ્વારે આવ્યો; પણ તારું દ્વાર તે બંધ છે હૈયાના દેવ! શું આ જ તારી શોભા ? હવે મારે કયાં જવું? મુજ અનાથનો આધાર તારું દ્વાર છે, મારા જીવનનો અંતિમ વિસામો તું જ છે, પણ આજે તે તું ય બદલાયે. રંગમહેલમાં આરામથી બેઠે બેઠે તું તે મળવાની પણ હા નથી કહેતો.
એ અંતરના આધાર ભગવંત ! તારે દ્વારે ન આવું તે કોને દ્વારે જાઉં?
ગભરુ શિશુ માતાની સોડમાં ન સંતાય તો ક્યાં જાય ? મા ભલે બાળકને તર છેડે, કારણ કે એને તે બાળક અનેક છે—એને તો એકાદ કદરૂપા બાળક વિના ચાલે, પણ બાળકને જનેતા વિના કેમ ચાલે? મા તે પિતાના કોઈ એક શિશુને ચૂમી કરી માતૃત્વને સંતોષશે; પણ શિશુ માતાને મૂકી કોની પાસે જાય ? પોતાના હંયાની કૂણી લાગણીઓ કાલી કાલી ભાષામાં કોની આગળ વ્યક્ત કરે ? એ તે દોડીને માની પાસે જ જવાનું અને નેહાદ્રા નયને કહેવાનું :
“મા, એ મા! ભલે તું મને તરછોડે, માર મારે, પણ હું તને નહિ છોડું. મારને બહાને પણ તારો હાથે મારાં અંગોને સ્પર્શે છે ને ! મને તો એ રીતે પણ વાત્સલ્યનું અમૃત જ મળે છે !'
