Urmi ane Udadhi

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Divyagyan Sangh

Page 60

ભાગમાં રોગના તે સ‘યેાગમાં વિચાગતા ભય છે જ. તે કયારે આવશે તે માણસ જાણતા નથી; પણ તે આવશે, જરૂર આવશે જ, એ તે સૌનાં હૃદય જાણતાં હાય છે.
ભેાગની પ્રાપ્તિ ટાણે પણ માણસના હૈયામાં રોગની જે શંકા ઉદ્દભવે છે તે ખેાટી નથી. એની પાછળ આત્માના અનુભવને પ્રકાશ છે. એણે અનેક ભાગીઓને અતિમ વેળાએ રાગમાં ટળવળતા ને વિચેગમાં ઝૂરતા જોયા છે; અને એ દૃશ્યનુ કદી ન ભુલાય તેવું પ્રતિબિં બ આ હૃદય પર પડયું હોય છે તેથી જ, માણસનું હૃદય ભાગના ઉપભાગ વખતે પણ કપે છે. આ કપ સૂક્ષ્મ હાય એટલે એને માણસ નિળ મનની શકા' કહી ભૂલી જાય છે, પણ ખરી રીતે તે એ કપ આત્માને
6
સાક્ષાત્કાર છે.
આ અનુભવના ઉપયાગકરે, તે એ જરૂર ભાગના ઉપયેાગની વેળાએ વિવેક રાખી શકે, એ ભાગમાં રહેલી અતૃપ્તિ જોઈ શકે, ભાગમાં રહેલા રાગે સાવધ થઈ નિહાળી શકે તેમ જ ભાગના પાપથી પણ બચી શકે. પણ ભેાગની વીજળી ચમકે છે ત્યારે માણસ અ’જાઈ જાય છે, ગાલ અને છે, એનાં ચક્ષુએ મીંચાઈ જાય છે અને એ અંધકારમાં ડૂબી જાય છે. આવા પ્રસંગે જે કાઈ, ક્ષણ માટે પણ, સદ્વિચારના દ્વારે થંભી જાય છે એના માટે ભય નથી. આંખમાં ચમકેલી વીજળી અદૃશ્ય થતાં માણસને મૂળ સ્થિતિએ આવતાં વાર લાગતી નથી. એ અનુભવચક્ષુ ખૂલે તેા તરત સમજાઈ જાય કે ભાગની પાછળ પાછળ વિષેગ છે, વિયેાગની પાછળ રોગ છે, રાગની પાછળ શેશક છે, શેાકની પાછળ જ મહામૃત્યુ છે!
૫૫