________________
करायचे ते, तुम्ही मला सांगा की काही तिच्या मनाविरूध्द घडले काय? त्याशिवाय ती असे करणार नाही. जरा धीर धरा. खरं सांगू, बायकांचा मूड सांभाळणं ही गोष्ट सामान्य बुध्दीच्या नवऱ्यांना सहसा जमत नसतेच, त्यालाही उच्च पातळीची बुध्दीमत्ता लागते. आणि ती सहसा पुरुषांमध्ये आढळतच नाही. त्यामुळे अनेकांचे संसार विस्कळीत होतात. सूर जुळत नाहीत.
हे तिच्या मैत्रिणीचे सर्व प्रवचन ऐकून, स्वतःच्या निर्बुध्दतेची निर्भत्सना करीत बिचारे पतिराज आल्यापावली हिरमुसले होऊन परतले, दुसरे करता काय?
तो दिवस गेला, दुसरा गेला, तिसरा दिवस उगवला, तिचे आपले तेच, तीच उदास चर्या, तोच हिरमुसलेपणा, निरूत्साह आणि तोच मूड.
चौथ्या दिवशी पुन्हा मोठ्या आशेने पतिराज तिच्या मैत्रिणीकडे गेले, चिडून, काकुळतीला येऊन म्हणाले, 'आता तरी सांगता का, काय बिघडले ते. काय चुकले आमचे! आम्ही जर चुकले असू तर ती चूक पुन्हा होणार नाही म्हणून कान धरू, क्षमायाचना करू.'
बऱ्याच वेळानंतर मोठ्या कष्टाने शेजारणीने सांगितले की 'जे आनंदेही रडते, दुःखात कसे ते होई' आठवतं ना?
'हो आठवतं. पण घरात अशा आनंदाची किंवा दुःखाची कसलीच घटना घडली नाही हो! आता अंत पाहू नका, सांगा लवकर म्हणजे जीव गहाण टाकून तिची इच्छा पूर्ण करू.'
'हो, पण तिचं परिमार्जन नको का व्हायला ?'
'मान्य, पुढे बोला. '
'त्याचं असं झालं' आणि त्यानं जीवाचा कान केला.
'तिला म्हणजे तुमच्या लाडक्या सौभाग्यवतीला सकाळी-सकाळी एक स्वप्न पडलं, त्यात तुमचा देहान्त झाल्याचं तिनं पाहिलं.' 'अस्स, अस्स. मग तिला वाईट वाटणं स्वाभाविकच आहे की, हेच ते, हेच, तुम्ही नवरे मूर्ख म्हणतो आम्ही यासाठीच.
'बरं मग काय ?'
'अहो, आजपर्यंत तिचं एकही स्वप्न खोटं ठरलं नाही आणि उठल्याबरोबर पाहते तो तुम्ही अगदी ठणठणीत.'
'मग का बसू नये तिला धक्का? का होऊ नये उदास? खोटं ठरलेलं हे तिच्या आयुष्यातले पहिलेच स्वप्न, समजले नीट? मग करा लवकर यावर उपाय!'
प
