Sutrakritang Skandh 01

Author(s): Kantilal Kapadia
Publisher: Kantilal Kapadia

Page 155

१३. तेरसमं अज्झयणं 'आहत्तहियं'
५५७. आहत्तहियं तु पवेयइस्सं, नाणप्पकारं पुरिसस्स जातं ।
सतोय धम्मं असतो य सीलं, संतिं असंतिं करिस्सामि पाउं ॥ १ ॥
५५८. अहो य रातो य समुट्ठितेहिं, तहागतेहिं पडिलब्भ धम्मं । समाहिमाघातमझोसयंता, सत्थारमेव फरुसं वयंति ॥२॥ ५५९. विसोहियं ते अणुकाहयंते, जे आतभावेण वियागरेज्जा । अट्ठाणिए होति बहूगुणाणं, जे णाणसंकाए मुसं वदेज्जा ॥ ३ ॥
५६०. जे यावि पुठ्ठा पलिउंचयंति, आदाणमट्टं खलु वंचयंति । असाहुणो ते इह साधुमाणी, मायण्णि एसिंति अणंतघंतं ॥४॥
५६१. जे कोहणे होति जगदृभासी, विओसियं जे उ उदीरएज्जा । अंधे व से दंडपहं गहाय, अविओसिए घासति पावकम्मी ॥५॥
५६२. जे विग्गहीए अन्नायभासी, न से समे होति अझंझपत्ते ।
ओवायकारी य हिरीमणे य, एगंतदिट्ठी य अमाइरूवे ॥ ६ ॥
५६३. से पेसले सुहुमे पुरिसजाते, जच्चण्णिए चेव सुउज्जुयारे ।
बहुं पि अणुसासिते जे तहच्चा, समे हु से होति अझंझपत्ते ॥७॥
५६४. जे आवि अप्पं वसुमं ति मंता, संखाय वादं अपरिच्छ कुज्जा । तवेण वा हं सहिते त्ति मंता, अण्णं जणं पस्सति बिंबभूतं ॥ ८ ॥
५६५. एगंतकूडेण तु से पलेति, ण विज्जती मोणपदंसि गोते । जे माणणण विउक्कसेज्जा, वसुमण्णतरेण अबुज्झमाणे ॥ ९ ॥
144