Sundardas Raja Vikramajin Kon Hato

Author(s): Parshwa
Publisher: Aryarakshit Prachya Vidya Sanshodhan Mandir

Page 54

જૈન સાહિત્યમાં
[ ૫૧
કારકિર્દીના ઉદયકાળનાં કે પૂર્વાનાં જ હોને પ્રસ્તુત હિન્દી કાવ્યની મહત્તા અનેક ગણી આંકી શકાય છેઃ સગર ભરથ જજિંગ, જગડુ જાવડ ભયે;
પેામરાય સારંગ, સુજશ નામ ધરણી. ૧ સેત્રુજે સંઘ ચલાયા, સુધન સુખેત ખાયા;
સંઘપતિપદ પાયે, કવિ કેટ કીર્તિ બરણી. ર લાંહનિ કડાહિ ઢાંમ, ઢાંમ ક્રુગ ભાંન કહિ;
આનંદ મોંગલ ઘરિ ઘરિ ગાવે ઘરણી. ૩ અસ્તપાલ તેજપાલ, હુએ રેખચંદ નંદ;
કારપાલ સેાનપાલ, કીની ભલી કરણી. ૪ કહિ લખમણ લેાઢા, દૂનીકું દ્વિખાઈ દેખ;
લકિા પ્રમાન જોપે, ઐસે લાડુ લીજિયે. ૫ આંન સંઘપતિ કેાઉ, સંધ જોપે કીયા ચાહે,
કારપાલ સેાનપાલ, કેા સેા સંઘ કીજિયે. ૬ સબલ રાય ખિભાર, નિખલ થાપના ચાર;
ખાધા રાઈ દિ છેાર, અરિ ઉર સાજકેા. ૭ અડેરાય અવšંભ, ખિતીપતી રાયખંભ;
મંત્રીરાય આરંભ, પ્રગટ સુભ સાકા. ૮ કવિ કહિ રૂપ ભૂપ, રાઈન મુકટનિ;
ત્યાગી રાઈ તિલક, મિરદ ગજ માજકે: હું હુય ગય હેમાંન, માંન નંદકી સમાંન;
હિંદુ સુરતાણ, સેાનપાલ રૂખરાજકા. ૧૦ સૈન ખર આસનકે, વૈજપર પાસનકે;
નિજ દલ ર્જન, ભંજન પર દલકા. ૧૧