Sindur Prakaran

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 41

(37)
ਪਰਾਈ ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਤਿਆਗ ਦਾ ਫਲ :
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਇਸਤਰੀ ਸਬੰਧੀ ਵਿਸ਼ੇ ਵਾਸਨਾ ਛੱਦੇ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਪਰਾਈ ਔਰਤ ਪ੍ਰਤਿ ਵਾਸਨਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਜਿਹੇ ਮਨੁੱਖ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਲਈ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਢੋਲ ਵੱਜਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਰਾਈ ਔਰਤ ਦੇ ਨਾਲ ਭੋਗ ਕਰਨ ਤੇ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕੁਲ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਸਿਹਾਹੀ ਫਿਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬ੍ਰਹਮਚਰਜ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਦੇਸ਼ ਥੋੜਾ) ਸੰਜਮ ਅਤੇ ਸ਼ਕਲ ਪੂਰਾ ਸੰਜਮ) ਨੂੰ ਜੀਵ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਹਥੇਲੀ ਤੇ ਰੱਖੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਜੀਵ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਬਗੀਚੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੇ ਕੁਸ਼ੀਲ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕੀਤਾ ਉਸ ਨੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਮੁਕਤੀ ਨਗਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਅੜ੍ਹਮ ਤਖ਼ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸੀਲ ਰਹਿਤ ਜੀਵ ਮੋਕਸ਼ ਨਗਰ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ। ਆਚਾਰਿਆ ਆਖਦੇ ਹਨ : ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੀਲ ਰੂਪੀ ਚਿੰਤਾਮਣੀ ਰਤਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਯੱਸ਼, ਸੰਜਮ, ਚਾਰਿੱਤਰ ਆਦਿ ਗੁਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਸ਼ੀਲ ਦਾ ਪਾਲਣ ਮਨ, ਵਚਨ ਤੇ ਸਰੀਰ ਰਾਹੀਂ ਕਰਨਾ, ਕਰਾਉਣਾ ਅਤੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
(38) . | ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਮਚਰਜ ਨੂੰ ਘਾਰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਸ਼ੇਰ, ਬਘਿਆੜ, ਹਾਥੀ, ਸੱਪ, ਪਾਣੀ ਤੇ ਅੱਗ ਦਾ ਡਰ ਆਦਿ ਦੇ ਕਸ਼ਟਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਦੇਵਲੋਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਕਾ