Sindur Prakaran

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 65

(90) ਜਿਵੇਂ ਤੇਜ ਹਵਾ ਦਾ ਚੱਲਣਾ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਅਖੀਰਲੇ ਪਾਸੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਗ ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਨਾਸ਼ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਸਮੂਹ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਬੱਜਰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪਰਬਤਾਂ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਮ ਸਮੂਹ ਦਾ ਵਿਨਾਸ਼ ਵੈਰਾਗ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
(91) | ਜੇ ਮਾਨਵ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵੈਰਾਗ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੈਰਾਗ ਮੁਕਤੀ ਰੂਪੀ ਸੁੱਖ ਦਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਵੈਰਾਗ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂਆ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਾਵਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਪ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਤਪ ਕਾਰਨ ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਗੁਣੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਪਾਸਨਾ, ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਸੇਵਾ ਵੀ ਮੁਕਤੀ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਜੋ ਭੈੜੇ (ਰਾਗ ਦੇਵਤਾ) ਮਿੱਥਿਆ ਦਰਸ਼ਨ ਰੂਪੀ ਰਾਗ ਅਤੇ ਕਰੋਧ ਆਦਿ ਕਸ਼ਾਇ ਰੂਪੀ ਦਵੇਸ਼ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਵੈਰਾਗ ਚਤੁਰ ਹੈ ਭਾਵ ਵੈਰਾਗੀ ਆਤਮਾ ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਆਦਿ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਵਿਨਾਸ਼ ਕਰ ਸਕਣ ਵਿਚ ਸਮਰੱਥ ਹੈ।
(92)
ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਛੱਡਣ ਦਾ ਫਲ :
| ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਸੰਸਾਰ, ਸਰੀਰ, ਭੋਗਾਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਫਸਿਆ, ਉਸ ਇੱਛਾ ਰਹਿਤ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਮੁਕਤੀ ਰੂਪੀ ਲੱਛਮੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ
ਹੈ।