Sindur Prakaran

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 50

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਨ ਦੁਸ਼ਟ ਬਿਰਤੀ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਧਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੇ। ਜਿਵੇਂ ਬਿੱਲੀ ਦੁੱਧ ਪੀਂਦੀ ਹੋਈ ਡੰਡੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮਾਇਆ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਘਰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮਾਇਆ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਦਾ ਮਨ ਧੋਖਾ ਕਰਨ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਧਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਹੈ, ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਚਤੁਰਾਈ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਉਤਪੰਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਤਦ ਤੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਜਦ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫਲ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਮੂਰਖਾਂ ਲਈ ਇਹ ਮਾਇਆ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਰੋਗੀ ਲਈ ਬਿਮਾਰੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਭੋਜਨ ਹੈ। ਬਿਮਾਰੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਮ ਫਲ ਆਪਣਾ ਫਲ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾਂ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਮਾਇਆ ਮੂਰਖਾਂ ਨੂੰ ਠੱਗਣ ਵਿਚ ਚਤੁਰ ਹੈ, ਦਰਤਿ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮਾਇਆ ਦਾ ਤਿਆਗ
ਕਰੋ।
(55)
ਲੋਭ ਤਿਆਗ ਦਾ ਫਲ :
ਜਿਸਦੀ ਲੋਭ ਸ਼ਾਇ ਕਾਰਨ ਬੁੱਧੀ ਭਰਿੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਆਸ ਛੱਡ ਕੇ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸ਼ੇਰ, ਚੀਤਿਆਂ, ਹਾਥੀ, ਸੱਪ ਆਦਿ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬੇਖੌਫ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦਾ ਰਾਹ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ, ਲੋਭੀ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
| ਲੋਭੀ ਮਨੁੱਖ ਅਥਾਹ ਡੂੰਘੇ ਅਤੇ ਜਲਚਰ ਜੀਵਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਆਸ ਛੱਡ ਕੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।