Sindur Prakaran

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 60

ਹੈ।
ਭਾਵ ਆਦਮੀ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਧਨ
ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
(79)
ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਸੁਪਾਤਰ ਨੂੰ ਦਾਨ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਪੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਲੱਛਮੀ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੁੱਧੀ ਉਸ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਯੱਸ਼ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਹਨ। ਸੁਭਾਅ ਉਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਗ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਸਿਹਤ ਉਸ ਲਈ ਬਾਹਾਂ ਪਸਾਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਕੋਲ ਕਲਿਆਣ, ਸਵਰਗ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੋਕਸ਼ ਰੂਪੀ ਅਸਲ ਲੱਛਮੀ ਉਸ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
(80)
ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨਿਆ (ਹੱਕ) ਨਾਲ ਕਮਾਏ ਧਨ ਰੂਪੀ ਬੀਜ ਨੂੰ ਸਤ ਖੇਤਰਾਂ (ਸਾਧੂ, ਸਾਧਵੀ, ਵਕ, ਵਿਕਾ, ਜੈਨ ਮੰਦਿਰ, ਜੈਨ ਮੂਰਤੀ, ਸ਼ਾਸਤਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ) ਵਿਚ ਬੀਜਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਪੁਰਸ਼ ਕੋਲ ਸਮਾਧੀ (ਸੱਮਿਅਕ ਗਿਆਨ, ਸੱਮਿਅਕ ਦਰਸ਼ਨ, ਸੱਮਿਅਕ ਚਾਰਿੱਤਰ) ਕਰੀਬ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਉਸ ਦੀ ਦਾਸੀ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਧਨ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਭਾਲਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਚਿਕਨੀ (ਤੇਜ) ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਦੀ ਸੰਪਤੀ ਉਸ ਪਾਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਸਵਰਗ ਦੇ ਸੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਕਤੀ ਰੂਪੀ ਇਸਤਰੀ, ਭੋਗ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਜਿਹੇ ਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
(81)
ਤਪ ਦਾ ਸਵਰੂਪ ਅਤੇ ਫਲ :
ਜੋ ਇੱਛਾਵਾਂ ਰਹਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨੇ ਇੰਦਰੀਆਂ ਤੇ ਮਨ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਹੈ, ਆਰਾਮ ਵਿਚ ਆਪ ਤਪ ਦੀ ਜੋ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਤਪ ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਰੂਪੀ ਪਰਬਤ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਵਿਚ ਇੰਦਰ