________________
તારા, પાતાશાહને સંપ્યું. તથા જુનાગઢના રા'માંડલિના ગુરૂ બાલચંદ્રમુનિ, શિલ્પશાસ્ત્રી ધીરગણું તથા શ્રી વિવેક મંડન પાઠકની દેખરેખ નીચે ચૈત્યદ્વાર તથા બીંબ ઘડવાનું કામ શરૂ થયું. તે પુરૂં થતાં ઈ. સ. ૧૩૧૪ (સં. ૧૩૭૧) માં શ્રી સિદ્ધાચળને સંઘ કાઢી પ્રતિષ્ઠા મહોત્સવ કર્યો. આ પ્રસંગે ગુજરાતના સુબા અલપખાને સંઘના રક્ષણ માટે સૈન્ય સંપ્યું. તીર્થરાજ ઉપર સમરસિંહ ઉપરાંત લંદ્રકશા, નેત્રસંઘવી, કૃષ્ણસંઘવી, કેશવલા, વગેરેએ પણ જુદા જુદા મંદિરે સમરાવી પ્રતિષ્ઠા કરાવી. સંઘમાં ગચ્છભેદ વિના શ્રી વિનયચંદ્ર સૂરિ, બૃહદગચ્છીય શ્રી રત્નાકર સૂરિ, દેવસૂરગચ્છીય શ્રી પદ્મચંદ્ર સૂરિ, સંડેર ગચ્છીય શ્રી સુમતિ સૂરિ, ભાવડા ગચ્છીય શ્રી વીરસૂરિ, થારપદ્ર ગચ્છીય શ્રી સર્વદેવ સૂરિ, બ્રહ્માણ ગચ્છીય શ્રી જગતસૂરિ, નિવૃત ગચ્છીય શ્રી આમ્રદેવસૂરિ, નાણકગ
છીય શ્રી સિદ્ધસેનસૂરિ, બ્રહદગણ ગચ્છીય શ્રી ધર્મઘોષસૂરિ, નાગે. દ્રગથ્વીય શ્રી પ્રભાનંદસૂરિ, હેમસૂર સંતાનીય શ્રી વાસેનસૂરિ વગેરે સેંકડો ધર્મગુરૂઓ અને છેક મારવાડ, મેવાડ તથા માળવામાંથી પણ અનેક યાત્રાળુઓ સાથે આવેલા હતા.
દેશલ સાહે સં. ૧૩૭૫ (ઈ. સ-૧૩૧૯ ) માં ફરી શ્રી સિદ્ધાચળજીને સંઘ કાઢ્યો. તેમના પછી સમરાશાના પુત્ર સાજણશી અને તેમના વારસોએ તીર્થરક્ષા અને વ્યવસ્થામાં આગેવાની ભર્યો ભાગ લેવા લાગ્યા.
આ પ્રમાણે ત્રીશ વર્ષ શાંતિમાં પસાર થયાં તેટલામાં મહમદ તુઘલખ પીરમ જીતીને સેમિનાથ જતાં શત્રુંજય ઉપર ચઢ્યો. પરંતુ ત્યાં આગળના ભાગમાં પીરની દરગાહ અને દૂરથી મંદિરની ટોચ ઉપર મીનારાના નિશાન જોયાં તેથી ધર્મસ્થાનને ખ્યાલ કરીને
૧ રા'-માંડલિક બાલચંદ્ર મુનિને પિતૃત્વ (કાકા) શબ્દથી સંબોધતા હતા. ૨ ઇ. સ. ૧૩૪૭ (સં–૧૪૦૩) માં.
૩ અંગારશા પીરની જગા હશે. તેના અંગે વિગતવાર હકીક્ત માટે શત્રુંજય પ્રકાશ–પૂર્વાર્ધ ” જુઓ.
૪ સમરાશાહે ભવિષ્યનો વિચાર કરી દેરાસરની ટોચે આગલી બાજુ મસજદ જેવા ઘાટના બે મીનારા કરાવ્યા હતા.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
