________________
૧૩૫
પ્રતિક્રમણ હેતુગર્ભિત સ્વાધ્યાયઢિાળ-૧૭/ગાથા-૧થી ૧૧ ગાથાર્થ :
તે ભીરૂ જાણી તે સ્ત્રીને ડરપોક જાણી, ભલાપણાથી વિપ્ર વારે વારે વારાફરતી ઘણા છાત્ર રાખે છે. અર્થાત્ તેને ભય ન લાગે તેના માટે પોતાના છાત્ર=વિધાર્થીને, તેની સંભાળ રાખવા રાખે છે. ઉપાધ્યાયના આદેશથી તે ગુણપાત્ર એવો એક છાત્ર, માન્ય છે પત્નીની સંભાળ રાખવા માટે માન્ય છે. Imall
ગાથા :
મહાઠગ તે ઠગને ઠગેજી, એક કહે “મુધ ન એહ; જાણું હું ચરિત્ર સવિ એહનુંજી, સહજથી કપટ અપેહ.”
સાચલો૦ ૪ નર્મદાના પર ફૂલમાંજી, ગોપડ્યું સા નિશિ આય;
અન્યદા નર્મદા ઉતરેજી, કુંભે સા ચોરપણે જાય. સાચલો. ૫ ગાથાર્થ :
મહાઠગ એવો તે છત્ર ઠગ એવી તે સ્ત્રીને ઠગે છે. અને કહે છે કે “આ મુગ્ધ નથી”=આ સ્ત્રી ભોળી નથી. હું એનું સર્વ ચારિત્ર જાણું છું. આ સ્ત્રી સહજથી કપટવાળી છે. આ પ્રમાણે વિચારીને તે છાત્ર તે સ્ત્રીના કપટને જાણવા માટે યત્ન કરે છે. તે સ્ત્રી રાત્રે નર્મદાના સામા કિનારે ગોવાળિયાઓ સાથે આવે છે અને અન્યદા કુંભ વડેeઘડા વડે, નર્મદાને ઊતરે છે અને ચોરની જેમ જાય છે=પતિને ખબર ન પડે તે રીતે જાય છે. ll૪-૫ll ગાથા :ચોર એક ગ્રહ્યો રે જલજંતુએજી, રોઈ કહે સા દગ ટાંકી;
તીરથ મેલ્હીને મા ઉતરોજી, જાઈ કુતીર્થ તે વાંકી.” સાચલો૦ ૬ ગાથાર્થ :તે નદીમાં ચોરો ઊતરતા હતા તેમાંથી એક ચોરને જલજંતુએ પડ્યો.
