Prakrit Abhyasa Saurabh

Author(s): Kamalchand Sogani
Publisher: Apbhramsa Sahitya Academy

Page 209

एवं वहू-साहूणं वट्टा अंत ट्ठिएण ससुरेण सुप्रा । लद्धभिक्खे साहुंमि गए सो अईव कोहाउलो संजाओ, जो पुत्तवहु म उद्दिस्स 'न जाउ' त्ति कहेइ । रुटो सो पुत्तस्स कहणत्थ हट्ट गच्छइ । गच्छन्तं ससुरं सा वएइ–'मोत्तूणं हे ससुर ! तुं गच्छसु ।' ससुरो कहेइ - 'जइ हं न जानो म्हि, तया कहं भोयण चव्वेमि-भक्खेमि' इन कहिऊण हट्टे गयो । पुत्तस्स सब्बं वुत्तंतं कहेइ -'तव पत्ती दुरायारा असम्भव यणा अस्थि, अग्रो तं गिहारो निक्कासय ।'
सो पिउणा सह गेहे आगो। वहुं पुच्छइ-कि माउपिउणो अवमाणं कयं ? साहुणा सह वट्टाए किं असच्चमुत्तरं दिण्णं ?' तीए उत्तं- 'तुम्हे मुरिण पुच्छह, सो सव्वं कहिहिइ ।' ससुरो उवस्सए गंतूण सावमाणं मुणि पुच्छइ-~'हे मुणे, अज्ज मम गेहे भिक्खत्थं तुम्हे किं प्रागया ?' मुणी कहेइ-'तुम्हाण घरं ण जाणामि, तुमं कुत्थ वससि ?' सेट्री वियारेइ 'मुणी असच्चं कहेइ।' पुणरवि पुढें-'कत्थ वि गेहे बालाए सह वट्टा कया कि ?' मुणी कहेइ-'सा बाला अईव कुसला, तीए मम वि परिक्खा कया ।' तीए हं वुत्तो-'समयं विणा कहं निग्गयो सि ?' मए उत्तरं दिण्णं- "समयस्स . 'मरणसमय' नाणं नत्थि, तेण पुववयम्मि निग्गयो म्हि ।" मए वि परिक्खत्थं सव्वेसि ससुर ईणं वासाइं पुट्ठाई । तीए सम्म कहियाई । सेट्ठी पुच्छइ – 'ससुरो न जाप्रो इअ तीए कि कहियं ?' मुणिणा उत्तं- 'सा चिय पुच्छिज्जउ, जो विउसीए तीए जहत्थो भावो नज्जइ ।
ससुरो गेहं गच्चा पुत्तवहुं पुच्छइ--'तीए मुणिस्स पुरो किमेवं वुत्तं-मे ससुरो जानो वि न ।' तीए उत्त-"हे ससुर, धम्महीण मणुसस्स माणवभवो पत्तो वि अपत्तो एव, जो सद्धम्म किच्चेहि सहलो भवो न को सो मणुसभवो निप्फलो चिय । तो तुम्हं जीवणं पि धम्महीणं सब्बं गयं तेण मए कहिअं मम ससुरस्स उप्पत्ती एव न ।” एवं सच्चस्थाणे तुट्ठो धम्माभिमुहो जायो । पुणरवि पुढें—'तुमए सासूए छम्मासा कहं कहिया ?' तीए उत्त - 'सासुं पुच्छह' ।' से ट्ठिणा सा पुट्ठा ।
198 ]
[ प्राकृत अभ्यास सौरभ
___Jain Education International 2010_03