________________
३६२
निरयावलिकासूत्रे छाया-ततः खलु अहन अरिष्टनेमिरन्यदा कदाचित् द्वारावत्या नगयां यावत् वहिर्जनपदविहारं विहरति । निपधः कुमारः श्रमणोपासको जातः अभिगतजीवाजीवो यावद् विहरति । ततः खलु स निपधः कुमारः अन्यदा कदाचित् यत्रैव पोपधगाला तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य यावद् दर्भसंस्तारोपगतो विरहति । ततः खलु तस्य निपधस्य कुमारस्य पूर्वरात्रापररात्रकाले धर्मजागरिकां जाग्रतोऽयमेतद्रूपः आध्यात्मिक:०-धन्याः खलु ते ग्रामागर यावत् सनिवेशाः, यत्र खलु अर्हन् अरिष्टनेमिहिरति, धन्याः खलु ते राजेश्वर यावत् सार्थवाहप्रभृतिकाः, ये खलु अरिष्टनेमि वन्दन्ते नमस्यन्ति यावत्० पर्युपासते,
'तएणं अाहा' इत्यादि
उसके बाद अर्हत् अरिष्टनेति एक समय द्वारावती नगरीसे निकलकर जनपद-देगमें विहार करने लगे। 'निषधकुमार' श्रमणोपासक हो गये और वह जीव अजीव आदि तत्वोंको जानकर विचरने लगे। उसके बाद वह निपधकुमार एक समय जहा पौषधशाला थी वहाँ गये और वहाँ दासका आसनपर बैठकर धर्मध्यान करते हुए विचरने लगे। उसके बाद रात्रिके अन्तिम प्रहर में धर्म जागरणा करते हुए उस 'निषधकुमार' के हृदय में इस प्रकारका विचार उत्पन्न हुआ कि वह ग्राम यावत् सन्निवेश धन्य है जहा अर्हत् अरिष्टनेमि भगवान् विचरते हैं ! वे राजा ईश्वर तलवर माडम्बिक यावत् सार्थवाह प्रभृति धन्य हैं जो भगवानको चन्दन नमस्कार करते हैं और सेवा करते हैं।
'तपणं अग्हा' त्यादि
ત્યાર પછી અહંત અરિષ્ટનેમિ એક સમય હારાવની નગરીથી નીકળીને દેશમાં વિચારવા લાગ્યા નgધમાર મપાસક થઈ ગયા અને તે જીવ અજીવ
આદિ તત્ત્વને જાણીને વિશ્વા લાગ્યા ત્યાર પછી તે નિધિમાર એક વખત જ્યા પિવધશાળા હતી ત્યાં ગયા અને ત્યાં દાભને સંનાક (આસન) બિછાવી તેના પર બેસી ધર્મધ્યાન કષ્ના વિશ્વા લાગ્યા ત્યાર પછી પાછલી રાત્રિએ ધર્મ-જાગરણ કતાં તે નિમાર ના મનમાં એ વિચાર પેદા થયે કે તે ગ્રામ સન્નિવેશ આદિ ધન્ય છે કે જ્યાં અહંત અધિટનેમિ ભગવાન વિચરે છે. તે રાજા ઈશ્વર, તલવર, માડમ્બિક, કૌટુંબિક યાવતુ સાર્થવાહ આદિ ધન્ય છે જે ભગવાનને વદન નસ્કાર કરે છે
