________________
देवस्स नाणदव्वं तु, साहारणं धणं तहा। सावगेहि तिहा काउं. नेयव्वं बुढिमायरा ॥ २९॥ ( देवस्य शानद्रव्यं तु, साधारणं धनं तथा । श्रावकस्त्रिधा कृत्वा, नेतन्यं वृद्धिमादरात् ॥)
(૨૯) શ્રાવકોએ ધાર્મિક ધનના ત્રણ ભેદ રાખવા જોઇએ દેવદ્રવ્ય, જ્ઞાનદ્રવ્ય અને સાધારણુદ્રવ્ય; અને તેની તત્પરતાપૂર્વક વૃદ્ધિ કરવી જોઈએ.
साहू वा साहुणीओ वा, कारित्ता नाणपूअणं । गिण्हंता त सयं जंति, आणाभट्ठा य दुग्गई ॥ ३०॥ ( साधवो वा साध्व्यो वा, कारयित्वा ज्ञानपूजनम् । गृह्णन्तस्तं स्वयं यान्त्यालाभ्रष्टाश्च दुर्गतिम् ॥)
(૩૦) સાધુ કે સાધવીએ જ્ઞાનપૂજા કરાવી તે દ્રવ્યને પિતે જ ગ્રહણ કરે છે તે આજ્ઞાભ્રષ્ટ થાય છે, ને દુર્ગતિને પામે છે.
संजओ सजई सड्ढो, सड्ढी वा कलहं करे। चुकंति दसणओ ते, होउं तयप्पभावगा ॥ ३१ ॥ (संयतः संयती श्राद्धः, श्राद्धी वा कलहं कियात्। भ्रश्यन्ति दर्शनात्ते, भूत्वा तदप्रभावकाः॥)
(3१) साधु, साध्वी, श्रा१४ , श्रावि ने ये भी સાથે ઝઘડે તે તે સમ્યકત્વથી પતિત થાય છે, શાસનની હીલણ કરનારા થાય છે.
गिहीण जे उ गेहाओ, आणित्तासणपाणगं। निकारण विच्छडंता, जंति ते सुगई कहं ? ॥ ३२ ॥ (गृहिणां ये तु गेहा-दानाय्याशनपानकम् । निष्कारणं विक्षिपन्तो, यान्ति ते सुगतिं कथम् ॥)
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
