Mahavira Charit

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Prakrit Vidya Mandal Ahmedabad

Page 7

घणी समृद्धि छे. त्यां वणवाना काम माटे खप लागे एवी ए वणकरनी घणी वणाटशाळाओ छे. ए शाळाओमां बेसीने ए वणकरना अनेक नोकरचाकरो ऊँची जातना पट्ट (पटु) तथा दूष्यो (दुशाला)ने वण्या करे छे. आ वणाटशाळाओमां रहीने भगवानने चोमासुं करवानी वृत्ति थई. ते माटे तेमणे ए शाळाओना मालिक अर्जुननी अनुमति मेळवी अने हालताचालता जीवजन्तु वगरनी, एकान्तमां आवेली तथा शून्य तद्दन खाली ऊजड एवी एक वणाटशाळाने जोई तेमां चोमासाना प्रथम मासना उपवास करवानुं व्रत स्वीकारी भगवाने चोमासुं रहेवानुं शरू कयु.
हवे आ तरफ चितरेल पाटियु हाथमा राखीने तेमांनां चित्रो लोकोने बतावीने पोतानी आजीविकाने मेळवतो एवो अने एकलो फरतो फरतो मंखलि मखनो गोशालो नामनो पुत्र ते वणाटशाळामां आवी चड्यो अने ज्यां भगवान पोताना बन्ने हाथने पग तरफ लम्बावीने ध्यानमा रहेला हता त्यां ज एटले ए ठेकाणे ज वणाटशाळामां आबीने ऊतो.
आ गोशालकनी उत्पत्तिनो वृत्तांत हवे पछी कहेवामां आवशे. पण ते पहेलां हमणां जणावेल मंखलि मखनी उत्पत्ति जे मनुष्यथी थयले छे तेनी वृत्तांतकथा कहेवामां आवे छे.
१ आजकाल पण केटलाक लोको आवा चित्रोना तख्तावाळी पेटी माथे राखीने घरे घरे फरता देखाय छे अने ए पेटीनी आगळ जडेला दुरबीन जेवा बे काचो वडे छोकरांओने चित्रो बतावी पोतानो निर्वाह करी रह्या छे.