________________
पद देऊन, त्याच्या सर्व प्रकारच्या वैयावच्चाची पार्श्वनाथ नमस्तुश्य विघ्नविध्वसकारिणे । ( शुश्रुपा, व्यवस्था, योगक्षेम ) जबाबदारी निर्मल सुप्रभात ते, परमानन्द दायिन ।। समाजावर सोपवून जैन मताने आपले आगळेच
अशा श्री जगवल्लभ पार्श्वनाथ प्रभूचे सर्व वैशिष्ठय प्रस्थापित केलेले आहे
सुविधानी युक्त, आलीशान शिखरबद जिनालय (६-७) श्रावक-श्राविका
बाधून, तेथे प्रतिष्ठा महोत्सव करावा आणि ते यानी तीर्थकर परमात्म्याच्या वचनावर
जैन श्वे सघास अर्पण करावे अशी त्याना मपूर्ण, नि शक श्रद्धा ठेवून महाव्रताचे पालन
प्रबळ इच्छा होऊ लागली या बाबत ते एक करता येईतो किमान लघुव्रताचे पालन करून
दिवशी येथे मुक्कामास असताना, त्याना 'श्री आत्मोन्नती साधण्याचा प्रयत्न करावा
वीतराग प्रभूची आराधना करण्यासाठी, स्व
खर्चाने जिनमदिर बाधून स्व-कल्याण साधावे, कर्मयोगाने कोणी अडचणीत आले, दुखी ते त्याच्या कुटुवियाना व समाजालाही उपझाले तर त्याच्यासाठी साधर्मी भक्ति, सेवा,' कारक ठरेल' असा दष्टात झाल्याचे ऐका'साधर्मी वात्सल्य' यासाठी भाग्यवन्तानी।
वयास मिळाले 'मनी वसे ते स्वप्नी दिसे'। प्रयत्नशील राहून जरूर ते साहाय्य देऊन आपले
शेठजीच्या विचाराच्या द्वद्वात जिनमदिर कर्तव्य पुरे करण्यात पुण्य प्राप्नि अवश्य होते
उभारण्याची बाजू यशस्वी झाली त्यानी आपले याकामासाठी अवश्य सद्वयय करावा (या वावत श्रावक समाज जागरूक राहून कर्तव्यपरायण
कुटुबीय, स्वजन, स्नेही याच्याशी विचार विनि
मय करून दुजोरा मिळविला ठिकठिकाणचा आहे परतु या विपम काळात यासाठी समाज
श्रावक वर्ग, पच महाजन, त्याचप्रमाणे कोल्हापूर आणि समाजाग्रणीनी अधिकाधिक लक्ष पुरविणे
सस्थानचे अधिकारी, नादणी येथील श्री जिनअगत्याचे होत चालले आहे )
सेन भट्टारक पट्टाचार्य, नेज, कुभोज, आळते, या क्षेत्राचा विचार केलेल्या फत्तेचद शेठना मजले आदि सभोवतालच्या गावातील ग्रामस्थ आपल्या पूर्व नानी श्री शत्रुजय, ममेतशिखर, याच्याशी वाटाघाटी करून त्यानी त्या सर्वाचे गिरनारजी, आबु देलवाडा, तळाजा, तारगा, हादिक साहाय्य आणि आगीर्वाद मिळविले अशा उच स्यानी बाधलेली जिनालये, त्याच सर्वाच्याकडून मिळालेल्या सानद पाठिब्याने वरोवर चपापुरी, पावापुरी, राणकपूर, कापरडा शंठजीच्या उत्साहाला उधाण आले नाकोडा, भद्रेश्वर, पाटण, खभात, महुवा, श्री कुभोजगिरी व त्याच्या भोवतालचे भोयणी, पानसर, अतरिक्ष पार्श्वनाथजी, भाद
निरीक्षण करता या डोगरावर व त्याच्या पायकजी, कुल्पाकजी इत्यादी तीर्थस्थाने उभा
थ्याला मनुष्य वस्ती नव्हती, पाण्याची सोय रण्यात सद्वयय करून आत्मशाति मिळविण्याचा,
नव्हती, मदिराच्या कामास लागणारा चुना पुढील पिढयाना मार्गदर्शन करण्याचा प्रयत्न केलेला आहे ते दिसू लागले
दगड, विटा, लाकूड वगैरे वस्तु दुरून आणवून
चढावयास कठिण अशा पायवाटेने वर चढविणे महाजनो येत गत स पन्था' या प्रमाणे श्री। आवश्यक होते, जैन स्थापत्य आणि शिल्प या कुमोजगिरीवर
शास्त्राचे जाणकार कारागीर (सलाट) इकडे
साले
श्री कुभोजगिरी शताब्दी महोत्सव ]
