________________
अट्ठमीपक्खिए मोत्तुं वायणाकालमेव य।
सेसकालंमि इंतीओ नेया उ अकालचारीओ।। આઠમ-ચૌદસ અને વાચનાકાળ સિવાય શેષકાળમાં આવતી સાધ્વીઓ કે સ્ત્રીઓને અકાળચારિણી જાણવી.
કોઈ વિશિષ્ટ કારણે બેનો આવે તો સાથે પુરુષોને લઈ ને આવવું જોઈએ, વળી સૂર્યાસ્ત પછી અંધારુ થતા કોઈ પણ બેનો વગેરેની સાધુઓના ઉપાશ્રયમાં અવરજવરનો સંપૂર્ણપણે નિષેધ હોવો જોઈએ. આવી જ રીતે સાધ્વીઓના સ્થાનમાં સાધુ ઓને અને પુરુષો માટે જાણવું. અહિં નવેવાબાં પુરુષોને ઉદદેશીને સ્ત્રીઓથી સંસક્ત વસતિ વગેરેનો નિષેધ કર્યો છે તે સર્વમાં સ્ત્રીઓ માટે પુરુષોથી સંસક્ત વસતિ વગેરેનો નિષેધ સમજી લેવો.
આચારના ચુસ્ત પાલનથી જ ચારિત્રની શુદ્ધિ જળવાય છે. (૨) કથા- નો ફૂલ્યા વરં દિતા વરૂ મેં નિriથી
એકલી સ્ત્રીઓ સાથે વાતો ન કરે, અથવા સ્ત્રીઓને લગતી જાતિ, કુળ, રુપ, નેપથ્ય વગેરેની વાતો ન કરે તે નિગ્રંથ મુનિ છે.
સાધુઓથી સાધ્વીઓ જોડે કે સ્ત્રીઓ જોડે વાર્તાલાપ વાતચીતો વગેરે થાય જ નહિ. કોઈ વિશિષ્ટ આચાર્યાદિ જવાબદાર વ્યક્તિને પણ કારણ પડે તો પણ વિજાતીય જોડેના વાર્તાલાપમાં અત્યંત જયણાપૂર્વક વર્તવું પડે.
શાસકારોએ આલોચના જેવી ગંભીર બાબતમાં પણ વિજાતીયની જોડે એક સાક્ષી વ્યક્તિ રાખવા જણાવેલ છે. એટલે સાધુ શ્રાવકની આલોચના ચતુઃકર્ણ ચાર કાન સાંભળે, આચાર્ય [ ૪૫ ]«જૂeprepજૂe for
અને આલોચના લેનાર સાધુ કે શ્રાવક. જ્યારે સાધ્વી અને શ્રાવિકાની આલોચના પકર્ણ કહેલ છે. એટલે સાધ્વી કે શ્રાવિકા જોડે બીજા એક વ્યકિતની હાજરી જોઈએ, આલોચનાના વિષયમાં પણ જ્યારે આટલી મર્યાદા બતાવી છે તો બાકીની વાતમાં કેટલું મર્યાદાપાલન છે તે આપણે વિચારવું જોઈએ. વિજાતીય સાથેના વાર્તાલાપના ખૂબ જ ખતરનાક પરિણામ આવે છે. સાધુઓએ વ્યાખ્યાનો વગેરેમાં, ઉપધાન તપ, છ'રિ પાલિત સંઘ વગેરેમાં પણ ખૂબ સાવધાનીપૂર્વક વર્તવું જરૂરી છે. સંઘમાં એક મુકામથી અન્ય મુકામે જતી વખતે પ્રારંભમાં સાધુઓ અને શ્રાવકો અને પાછળ સાધ્વીઓએ તથા સ્ત્રીએ ચાલવું જોઈએ. જેથી બંને રસ્તામાં ભેગા ન થાય. આજે એક સાથે જે ચારે સમૂહ ચાલે છે તે ઘણું અઘટિત જણાય છે. ધર્મના ઉપદેશ નિમિતે કે ભણવા-ભણાવવા નિમિત્તે પણ સાધુઓને સાધ્વીજીઓ કે સ્ત્રીઓ જોડેની વાતચિતોના પ્રસંગો પણ અનુચિત છે એટલે જ સ્વ. પરમગુરુદેવ સિદ્ધાંત મહોદધિ આચાર્ય ભગવંત શ્રીમદ પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજાને સાધ્વીઓ કે શ્રાવિકાઓને ગાથા પણ નહિં આપવી એવો નિયમ હતો. તેઓશ્રી બ્રહ્મચર્યની બધી જ વાગે પાળવા માટે ખૂબ જ જાગૃત હતા.
એક જાત અનુભવ - સં.૨૦૧૭માં તબીયતના કારણે મારું ચાતુર્માસ સુરેન્દ્રનગર થયું એ વખતે વઢવાણમાં સાધ્વીજી શ્રી ઈન્દ્રશ્રીજી, સાધ્વીજી શ્રી વસંતપ્રભાશ્રીજી (બેન મહારાજ), સાધ્વીજી શ્રી સ્વયંપ્રભાશ્રીજી વગેરે ચાતુર્માસ હતા. પંક્તિજીશ્રી અમુલખભાઈ પાસે તેઓ “કમ્મપયડી” નો અભ્યાસ કરતાં. મેં પિંડવાડામાં બિરાજતા કોઈ પરિચિત મુનિ પર પત્ર લખી Refore ref%e ૪૬]
