________________
કલ્યાણ : એપ્રીલ, ૧૯૯૧ : ૧૦૯ દેખાતો નથી. મંત્રીની સામે જોતા ભયરાજે કહ્યું. ખરી !' હર્ષથી ધબકતા હૈયે હેમવતી બેલી. - રાજાની વાત સાંભળી મંત્રીના મુખ પર ચિંતા તે હવે સ્વયંપ્રભનગરે જવાની તૈયારી કરે. કે વ્યથા ન પથરાઈ. બલકે આનંદ અને ઉલ્લાસ
મહામંત્રીને મોકલીને નકકી કરું છું. કયાં ગઈ મદો ઉછળ્યો.
દરી? અંતઃપુરમાં દષ્ટિ નાંખતાં ભયરાજે પૂછ્યું. મહારાજ ! ભલે ને બૈતાગિરિ પર કોઈ
મદદરી તે કયારની ય બારણાના માતાસુયોગ્ય રાજકુમાર ન રહ્યો ! પૃથ્વી બહુરત્ના છે.'
પિતાને વાર્તાલાપ સાંભળી રહી હતી. ભાવિજીવનના તમારા ખ્યાલમાં છે કઈ ?”
મીઠાં સ્વપ્નમાં તે મહાલી રહી હતી. જ્યાં મમરાજે “જી હા !'
હાક મારી ત્યાં તરત જ અજાણું થઈને પિતાની
સમક્ષ આવી. રત્નથવાને પુત્ર. સુમાલીને પૌત્ર દશમુખ.'
“જા તારી માતાને તને એક વાત કહેવી છે.' એમ?
માતા-પુત્રીને મૂકી મથરાજ હસતો હસતો ત્યાંથી હા છે. એક હજાર વિદ્યાઓ સિદ્ધ કરી છે. ,
| નિકળી ગયો. અગણિત વિધાધર અને દેવે તેના પરાક્રમ પર
હેમવતીએ પૂર્ણપ્રેમથી મરીને પિતાના ઉસં. આફરીન બન્યા છે. મંદોદરી માટે દશમુખ જ સુગ્ય
ગમાં લઈ કહ્યું. ખર મને લાગે છે.' વૃદ્ધ મંત્રીશ્વરની વાત સાંભળી મયરાજ ચિંતાની
બેટા! હવે તૈયારી કરવાની છે.' સાગરની બહાર નીકળે. તેના મુખ પર હર્ષની “શાની બા ?' જાણે કંઈ જાણતી નથી તેમ રેખાઓ અંકિત થઈ.
ઠાવકે મેએ મદદરીએ કહ્યું: તે પછી તૈયારી કરો સ્વયંપ્રભનગરે જવાની.
સાસરે જવાની !' હું મહારાણુને અભિપ્રાય જાણું લઉં.
મદેદરીનું મુખ લજજાથી લાલ લાલ થઈ ગયું. તે જેવી મહારાજાની આગા.” કહી મંત્રીશ્વર કંઈ જ બેલી શકી નહિ. પ્રયાણની તૈયારી માટે ઉપડી ગયા. રાજા ઝડપભેર “સુમાલીના પત્ર દશમુખ સાથે તારો વિવાહ અંત:પુર તરફ ઉપડે.
થાય તે કેમ ?” પુત્રીની અનુમતિ છે કે નહિ, તે ઝાપથી ભયરાજાને આવતાં જોઈ હેમવતી પણ જાણી લેવા હેમવતીએ પૂછયું. ત્વરાથી સામે ગઈ.
મા! એમાં મને શું પૂછવાનું ? તને અને કેમ ? ઉતાવળા ઉતાવળા શા માટે ?' હર્ષ– મારા પિતાજીને જે યોગ્ય લાગે તેમ જ કરવાનું. તમે વિષાદની મિશ્ર લાગણીઓને અનુભવતી હેમવતીએ બને જે કરશે તે મારા હિત માટે જ કરશે.' પૃચ્છા કરી.
–--- મહામંત્રીએ ખાસ ખાસ રાજપુરુષોને લઈ સ્વમહાદેવી! મંદોદરીને યોગ્ય કુમાર મળી ગયો !' યંપ્રભનગર તરફ પ્રયાણ કર્યું. અલ્પકાળમાં નગરનાએમ ? કોણ ?
દ્વારે આવી પહોંચ્યા. સુમાલીને પરાક્રમી પૌત્ર દશમુખ. એક હજાર ગગનગામી વિધાધરોને કેટલીવાર લાગે વિધાઓ સિદ્ધ કરનાર, વિધાધરોની દુનિયામાં હેરત અનાદતદેવે ભકિતભાવથી રચેલા ભવ્ય નગરને પમાડનાર તે રાજપુત્રની કાતિ મેર પ્રસરી રહી છે.' નિહાળતા રાજપુરુષે સુમાલીની રાજડેલીએ આવા
બહુ સરસ! મારી મદદરી ભાગ્યશાળી તે પહોંચ્યા.
