________________
૧૨૨ : જ્ઞાન ગેચરી :
તેમણે તે લેકની રુચિને સમાજવાદી લેકશાહી તેમ મૈત્રી પણ આવી આવી ઉમિલતાઓથી અનુસાર કેળવવામાં પિતાને ફાળે આપ અપાતી નથી. જે શક્તિને ઉપયોગ આપણે જોઈએ. તેમના ફેટાએ છાપાઓમાં નહિ છપાય શાંત સંગઠિત રક્ષણ અર્થે કરવાનું હોય તેને તેથી તેમની મહત્તાને આંચ આવવાની નથી, આમ વેડફી દેવી તેમાં, અને ફટાકા-આતશ
ટા પડાવવાને પ્રધાનને વધુ પડતો શેખ બાજી વગેરેમાં લેકના ખાતા દ્રવ્યમાં હેય છે એવું હું માનતો નથી. હું એમ પણ તાત્વિક દષ્ટિથી કાંઈ જ ફરક નથી આખરે પ્રશ્ન માનતો નથી કે છાપાંના માલિકોને આ બધા–તે એક જ છે—આપણે શકિત વેડફી નાખીએ
ટા પાડવાને શેખ હોય છે. હું એમ તે છીએ. જરૂર માનું છું કે, પ્રજા પિતાના તેર નવા
યશોધર મહેતા ડીસા આ બધા ફેટા જેવા માટે ખરચતી નથી.
આટલા બધા ફોટા છાપ્યા તથા છપાવ્યાથી મનુષ્યની કે એમના કર્તવ્યની જે મહત્તા રૂપની રાણીઓને બનાવટી ચળકાટ અંકાતી નથી તે એ પ્રવૃત્તિને મિથ્યા પ્રવૃત્તિ નહિ તે બીજું શું નામ આપવું?
જાતીય સ્વછંદ જ્યાં પરાકાષ્ટાએ પહોંચે
છે એ અમેરિકાનાં એક સ્વમાનશીલ મહિલા દરેક વસ્તુ એની મર્યાદાથી અને સપ્રમા. થતાથી શોભે છે. જે વસ્તુ કેઈક વખત
ત્યાંની જાહેર પ્રજાને અપીલ કરતાં જણાવે છે. જોવાથી સારી લાગે તે વસ્તુ તેના અતિરેકથી કે: ‘હું તમારી પત્ની છું, બહેન છું, મિત્ર છું પિતાની શોભા ગુમાવી બેસે છે.
માતા છું. મારું સર્જન એ માટે થયું છે કે
હું દુનિયામાં સૌમ્યતા, સુંદરતા, પ્રેમ અને મેહ નિદ્રાનાં ઉદાહરણે આશ્વાસન આપી શકે. પરંતુ હું જોઈ રહી છું જવાહરલાલજીની વાત સર્વથા સાચી છે. કે, મારા અસ્તિત્વને ઉદ્દેશ પાર પાડવાનું મારે મિહનું સામ્રાજ્ય પ્રજામાં જ ફેલાયું છે અને માટે ઉત્તરોત્તર કઠિન બનતું જાય છે... જાહેર. બીજે નથી ફેલાયું એવું નથી. મનુષ્ય તથા ખબરવાળાઓ ને સિનેમાવાળાઓ મારી બીજી તેમની સંસ્થાઓ (સંસ્થાઓમાં સરકારે આવી બધી વિશેષતાઓ અને ગુણોને ભૂલાવી દઈ જાય છે.) જ્યારે મોહમાં સરી પડે છે ત્યારે મારા ઉપગ કેવળ કામેરોજના માટે જ કરી આત્મદ્રષ્ટિ ગુમાવે છે.
રહ્યા છે.' રાજકારણમાં પણ જ્યારે સિદ્ધાંતરૂપી ભ્રાંતિના આપણા દેશમાં પણ આ સ્વછંદ વધુ ને સ્વરૂપે મહદ્રષ્ટિ પેસી જાય છે. ત્યારે દુઃખના વધુ ફેલાતે જ હેઈને તે પરાકાષ્ટાએ પહોંચે દિવસે આવે છે. હિંદી ચીની ભાઈ ભાઈ છે તે પહેલાં જ તેને અંકુશમાં લાવવો જરૂરી છે, એની ના નથી પરંતુ એની આતશબાજી કરવી, નહિતર તેના વિપરીત પરિણામે સમાજે ભેગપ્રદર્શને કરવાં અને એ રીતે મૈત્રીરૂપી સંપત્તિનું વ્યે જ છૂટકો. સિનેમા એ આજના શહેરી પ્રદર્શન કરવું, અને પછી શ્રેમમાં પડી મેહના જીવનને એક સર્વ સામાન્ય શોખ બની ગયે ભોગ બનવું એમાં રાગના અતિરેક સિવાય પરતું જગતના સીને-ઉદ્યોગમાં બીજે નંબરે કાંઈ નથી. હિંદી ચીની જે ભાઈ ભાઈ છે. તે આવતા આપણા આ ઉદ્યોગના સૂત્રધારેએ આજ હિંદી અમેરિકી શું ભાઈ ભાઈ નથી? સંપત્તિ સુધી પ્રજાને શું આપ્યું છે? અપવાદ રૂપ બેજેમ રૂપિયાની છોળો ઉરાડયાથી મપાતી નથી પાંચ ચિત્રોને બાદ કરીએ તો કેવળ કાપનિક
